Γκέμμα

Θέλεις να έχεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα?Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα.Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων,το καλιμμαύκι του Μακαρίου Β' της Κύπρου.Και τα γένεια τα καλογερικά,που κρύβουν το πρόσωπο,καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς.Και τις κουκουλωμένες καλόγριες,την άλλη έκδοση του φερεντζέ της τούρκισσας,και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο.

Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα,φέρε την εικόνα του αρχαίου έλληνα,για να μετρήσεις τη διαφορά.

Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων,τις ευσταλείς και τις διακριτές.Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς,καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων.Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς,και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη.Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά,αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες.

Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας.Οι κοντυλογραμμένες,με τις λεπτές ζώνες,τον κυανό κεφαλόδεσμο,και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού.Οι ελληνίδες του Άργους και της Ιωνίας,οι λινές και οι φαινομηρίδες.Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη.Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου.

Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη,σ'ένα λιτό κιονόκρανο,σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς.Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς,αναπαμένους στο φως και στην αιθρία.

Άνθρωποι και θεοί και αγάλματα,ένα.

Όλα ετούτα,για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα,να τα βάλεις και να τα παραβάλεις.Και στήσε το φράγκο από δίπλα,να τα κοιτάει και να τ'αποτιμά.Με το δίκιο του θα'χει να σου πει:άλλο πράμα η μέρα και το φως,και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι.

Δεν γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.

Και κάπου θ'αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους:

-Ακούς αναίδεια?Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα?Ποιοι μωρέ?Οι χριστιανοχομεϊνήδες?

Αλλά είναι καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων.Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας.

Δημήτρης Λιαντίνης