ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΛΙΑ

ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΓΟΙ

Έρχεται κάποια νύχτα που τ'αντικείμενα νεκρά
δεν υπακούνε στους μάγους
Κι αδιαφορούν και παραμένουν όπως τυχαία βρέθηκαν
κάτω από τα μεγάλα παράθυρα,δίπλα στις πόρτες
κόκκινα ή μαύρα δίχως ήχο στη σιωπή
Και τα φωνάζουνε με εγγαστρίμυθες φωνές,
με λαθεμένα ονόματα
βάζοντας εκεί που δεν έπρεπε τον τονισμό,
τα πνεύματα
προσθέτοντας ακατάληπτες φράσεις ανάμεσα στα δόντια
κινώντας τα δάχτυλα προς το κενό,τρέμοντας τη φωνή
μπροστά σε άδεια καθίσματα
Έπειτα απειλητικά κινούνται προς τις πλατείες
Μάγοι πια δίχως κοινό
που αυτοϋπνωτίζονται

Τότε έξω η βροχή ραγίζει το πρόσωπο της υγρασίας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ

Η ΧΑΡΑ

Να έχεις το κύμα και να χάνεσαι στο στήθος
έρημος ως τα σπλάχνα
δεν τραγουδάς
ανοίγεσαι μεσ'στη λησμονιά κι ολοένα θυμάσαι
χρόνος αδηφάγος οπού σε κάνει αυξανόμενο νεκρό.
Να έχεις το κύμα να χάνεσαι στο στήθος
ή ο λαιμός να καίγεται-
ποιος άλλος θρίαμβος
των ηττημένων...
Α η χαρά μας είναι τρομερή με τ'αστέρια
κομματιασμένα σε δροσερό θάνατο.
Κι ο ήλιος κάθε μέρα έρχεται
μ'ένα παλιό όπλο και πολλές σφαίρες.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ