η αποκατάσταση



Η Γλαύκη άνοιξε το παράθυρο, που έδειχνε ένα κομμάτι απ'το λιμάνι.Στο αντίφωτο,μακριά,τα γλαριά πάνω απ'τη μπλάβα θάλασσα μοιάζανε σαν άσπρες πεταλούδες.Μια φορτηγίδα άφηνε πίσω της αφρισμένες αυλακιές.Η μέρα ήταν διάφανη.Ο Αύγουστος ήθελε μόνο μια εβδομάδα για να τελειώσει.Ωστόσο είχε κιόλας κάποιαν αόριστη αίσθηση από το φθινόπωρο,όπως άρχιζε πια να βραδιάζει γρήγορα,οι παραθεριστές λιγοστεύανε κι οι ψυχρούλες κάνανε σύντομα ξενύχτια...
Έμενε ξαπλωμένη αναπολώντας τις φωτεινές εβδομάδες, που είχαν περάσει σαν ένα φτερούγισμα.Λογής απρόοπτα ανάμεσα σε αγνώστους πριν από λίγο καιρό,που τα'χε κιόλας συνηθίσει.Όσες βιαστικές μέρες της απομένανε,που φεύγανε σαν γνωριμίες ασήμαντες.Φέρνοντας έναν-έναν μπρος της τους καινούριους φίλους της,συλλογιζότανε αυτό το ανώνυμο θάψιμο στο κοιμητήρι του "άλλου"-το πέρασμα καθενός μας απ'τη ζωή-που το θυμίζει,σε κάποια παρένθεση της κουβέντας του,με μια κρίση ανεύθυνη,αυτός ο ανελέητος "άλλος",που είμαστε,για κάθε άλλον,εμείς...[...]
Εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να κυβερνούμε τη συνείδησή μας παρά σύμφωνα με την ακοή μας.Η ποινή μας για το προπατορικό αμάρτημα δεν είναι η θνητότητα μα η σκέψη.Μήπως με κάθε πράξη μας δεν διαλέγουμε ανάμεσα στο δαίμονα και το Θεό?Μια κόλαση ή έναν παράδεισο διασκελούμε σε κάθε στιγμή μας, σε κάθε βηματισμό...[...]
Όσο μακραίνανε,αισθανότανε την αλισάχνη ευχάριστα πάνω του.Μέσα στη σιγή,κάποιο ψάρι ακούστηκε να σπαθίζει τα νερά.Ω!,να'τανε κάτι ασήμαντο,χωρίς συνείδηση.Και να πλέει,να πλέει στο υγρό χάος,μέσα στα κήτη,από ρύγχος σε σπλάχνο,από σπλάχνο σε ρύγχος,χωρίς να υποψιαστεί πως υπάρχει επιφάνεια και ουρανός και ήλιος...

απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Τάσου Αθανασιάδη,"Η Αίθουσα του Θρόνου"

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πήγα από τη θάλασσα,δεν σε βρήκα.Δεν θα έχεις τελειώσει ακόμα.

Εκεί πάντως κάνουν πόλεμο λένε...
Δεν διάβασα περισσότερα.Δεν είμαι για πολέμους.

Θέλω ειρήνη.Ειρήνη και χαρά.Και μπορεί και να ακούγεται και ξενέρωτο τώρα αυτό.

Και όπως έχω καταλάβει τα ξενέρωτα όχι μόνο σε αφήνουν παγερά αδιάφορη αλλά σε νευριάζουν κιόλας.

Δεν μπορώ να υποκριθώ κάτι άλλο όμως από αυτό που έχω ανάγκη.

Ελπίζω να έρθεις νωρίς και να κατορθώσουμε να ξαναμιλήσουμε σήμερα.

Μου αρέσει πολύ που μιλάω μαζί σου.
Χαίρομαι όταν μιλάμε.

Θα φύγεις για τριήμερο?

Σε φιλώ τρυφερά
"ο ίδιος"

Το βιβλίο η αίθουσα του θρόνου και γενικά ο Αθανασιάδης είναι από τους πιο αγαπημένους μου πεζογράφους.

Φαίδρα Φις είπε...

κάνουν πόλεμο κι εγώ λείπω?
αποκλείεται,
νομίζω πως όταν θα πάω από κει
θα ξεκινήσει ο πόλεμος
γι'αυτό το αναβάλλω για λίγο...
ξενέρωτο,ναι...
ίσως δεν ξέρω τώρα,
αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ
όσα λες με απόλυτη συνείδηση,
έχω ημικρανία,τη γνωστή,
πρέπει να πάρω ασπιρίνες,
και μετά θα δω σε ποια κατάσταση θα είμαι για τον πόλεμο...
χαίρομαι κι εγώ που νιώθεις χαρά με τη συζήτησή μας,

για τον Αθανασιάδη συμφωνώ απολύτως
σε φιλώ κι εγώ
για τριήμερο δεν ξέρω ακόμα,
ολόκληρο είναι αδύνατον να το αξιοποιήσω γιατί έχω πολλές ώρες μαθημάτων.Θα φύγω μετά τις 20 Ιουνίου για διακοπές.

Ανώνυμος είπε...

Θέλω πολύ να βοηθήσω να σου περάσει η ημικρανία αλλά πώς μπορώ από εδώ?

Μπορώ έστω και από μακριά να κάνω κάτι?Αν ναι,αυτό θα μου έδινε πολύ μεγάλη χαρά.

"ο ίδιος"

Φαίδρα Φις είπε...

όχι,όχι,
ευχαριστώ πολύ για την πρόθεση,
για τη διάθεση,
είμαι ήδη καλύτερα,
σκέφτομαι να βγω κιόλας
αργότερα
έχει φοβερό βράδυ
δε θέλω να το χάσω...
θα πάω στη θάλασσα
την αληθινή

Ανώνυμος είπε...

Ωραία,πολύ ωραία.Θα σου πρότεινα να πάμε μαζί αφού είσαι κι εσύ στην

Αθήνα όπως βλέπω.Αλλά δεν θα ήθελα να παρεξηγήσεις τη βιασύνη μου.

Γι'αυτό δεν λέω τίποτα.Να περάσεις όμορφα,να προσέχεις όμορφη...

Καληνύχτα,
σε φιλώ πολύ τρυφερά
αυτό είναι για τον πονοκέφαλο
"ο ίδιος"

Ανώνυμος είπε...

δεν ξέρω τίποτε για αποκατάσταση ημικρανιών, διαβάζω ακόμη Βαμβουνάκη

Φαίδρα Φις είπε...

Κ.Κ.Μοίρη,
εξαιρετικό ευφυολόγημα,
μην ξεχνάτε όμως...
εσείς ξετρελαθήκατε με τη Βαμβουνάκη,εγώ θα το χρεωθώ?
βλέπετε και πώς με αναγκάζετε να υποτροπιάζω στις παρηχήσεις?

καλημέρα
σας φιλώ