Τρικυμία-Σαίξπηρ

Escher-fish

Ο Πρόσπερος παίζει με τα πνεύματα και με τα ξωτικά. Αλλά έρχεται η στιγμή, όταν θα κάνει τελετή για να παντρέψει την κόρη του Μιράντα, που θα ξαφνικά θα αντιληφθεί την αληθινή φύση του παιχνιδιού του με τα πνεύματα. «Όπως ο ανερμάτιστος ιστός αυτής της οπτασίας έτσι και πύργοι, τρανοί ναοί, η ίδια η υφήλιος, όλα θα διαλυθούν χωρίς να αφήσουν ίχνος» και «είμαστε καμωμένοι από την ύλη που είναι φτιαγμένα τα όνειρα και την εφήμερη ζωή μας ο ύπνος την τυλίγει». Αυτά θα πεί αποσβολωμένος, συνειδητοποιώντας κατ' αρχήν ο ίδιος την αλήθεια που του αποκαλύπτεται σαν αποτέλεσμα της μαγικής τελετουργίας. Απο τη στιγμή εκείνη, απο τη στιγμή του «ιερού γάμου» όπου το αγνό προϊόν του Πρόσπερου, η Μιράντα, έχει ενωθεί με τον Φερδινάνδο, με το στοιχείο το «αρνητικό» που ήταν η αιτία της έκπτωσής του, ο δρόμος της επιστροφής έχει ανοίξει.
Πολλά μένουν να τακτοποιήσει ο Πρόσπερος πριν να γυρίσει στο Μιλάνο. Το κυριώτερο, ίσως, είναι να αποδεχτεί την ευθύνη του απέναντι στον Κάλιμπαν, που δεν αντιπροσωπεύει τίποτε άλλο από την αρνητική και κακούργα πλευρά του ίδιου του του εαυτού. Γι αυτό και σε μια πράξη αποδοχής που θα παραξενέψει και θα φανεί αντιφατική και ανακόλουθη σε όποιον ακολουθήσει άλλη ερμηνεία του έργου, ο Πρόσπερος στο τέλος, αντί να τιμωρήσει τον Κάλιμπαν για τις κακίες και τις ανταρσίες του, θα τον αποδεχτεί σαν δημιούργημά του. «Το πλάσμα αυτό του σκοταδιού, δέχομαι, είναι δικό μου».
Έτσι ο Πρόσπερος-Σαίξπηρ είναι τώρα έτοιμος να ζητήσει συγχώρεση από το ίδιο το κοινό, να ζητήσει να του συγχωρέσουν το γεγονός ότι έπαιξε μαζί τους παρουσιάζοντάς τους τη ζωή μέσα από το ψέμα της θεατρικής εμπειρίας, όπου αυτός ο ίδιος όρισε ποιός είναι ο καλός και ποιός ο κακός κι ίδιος καθόρισε κάθε φορά τον τρόπο που αυτές οι δυό δυνάμεις συγκρουστήκαν.
«Όπως συγχώρεση θα θέλατε κι εσείς, καλόκαρδα ας ελευθερώσετε και μένα».



πηγή:θέατρο Ρόδα