Όλοι τις περνάμε αυτές τις φάσεις.Άλλοτε σου αρέσουν όλα και άλλοτε τίποτα.Άλλοτε μια τεράστια αγκαλιά κατανόησης και συγκατάβασης για όλα και άλλοτε ο αυστηρότερος ο πιο άκαμπτος κριτής.Θεωρώ το πρώτο ανθρωπινότερο αλλά και πιο ύπουλο μαζί.Και σκέφτομαι ότι οι πιο μεγάλες "προδοσίες" ξεκινάνε από τις πιο μικρές μας αδυναμίες.
Από μικροί δε θέλαμε τίποτα περισσότερο από τον κόσμο όλο.Μια αβάσταχτη ουτοπία που θα τη σέρνουμε για μια ολόκληρη ζωή.Ευτυχώς,υποψιαστήκαμε νωρίς ότι σημασία έχει να θέλεις.Να σε καίει μια πείνα που χορταίνεται με πείνα.Όταν ξεκινάς,βάζεις τον πήχυ πολύ ψηλά.Σκέφτεσαι ότι έχεις όλο το χρόνο να κάνεις έστω και μια πετυχημένη προσπάθεια.Αφήνεις τα χαμηλότερα ύψη και χαζεύεις τις στιγμούλες σου να θεριεύουν και να γίνονται χρόνια.Μετά έρχεται ο πανικός.Το βλέπεις καθαρά ότι δεν πρόκειται να το πηδήσεις.Τότε παίρνεις τη φόρα σου ή το ξεχνάς.Αισθάνομαι ότι τα στάνταρτ μου έχουνε πιάσει πάτο.Έχω κάνει ανόσιους συμβιβασμούς.Έχω ξεστομίσει τόσο μεγάλα λόγια για τόσο μικρά πράγματα.Τόσος υπερθετικός για τόσο μικρά τραγούδια,βιβλία,ταινίες,για τόσο "λίγες" σχέσεις,τόσο αδύναμα κι εξαντλημένα μικροπάθη.Ίσως να προσδοκώ πράγματα που δεν μου αξίζουν.Ούτε στις δειλές επιλογές μου,ούτε στις ξεφτισμένες προφάσεις μου.Όμως εγώ τα θέλω.Τα απαιτώ.Και λέω πως από δω και πέρα θα πρέπει να με συγκλονίσετε για να κερδίσετε έναν συγκλονιστικό μου λόγο.Μια παχιά κουβέντα μου.Θέλω να αισθανθώ τον κίνδυνο και όχι την ασφάλεια ορισμένων απλώς καλών,άρα βαρετά ακίνδυνων,προσπαθειών.Πρέπει κάτι να κάνω.Και λέω ν'αρχίσω από αυτό.Δεν μπορώ να σας χαριστώ άλλο.Για μένα το κάνω.Νιώθω ερημιά,όταν χαρακτηρίζω ως "συγκλονιστικά" λαϊκά τραγούδια που είναι πιο μικρά από την Πολιτεία Α' του Θεοδωράκη.Όταν δέχομαι ως "καταραμένους" ποιητές που είναι λιγότερο "ηττημένοι" από τον Λειβαδίτη,περισσότερο ταξιδεμένοι από τον Καρυωτάκη.
Είμαι συντηρητικός ρε γαμώτο μου?Ένας ηλίθιος αρνητής της εποχής μου,δυσπροσαρμοστικός,τυφλός,φθονερός?Κι όμως λατρεύω την εποχή μου.Αυτή μόνο ξέρω.Κούκλα.Η μοναδική που θα ζήσω.Με έχουν σακατέψει πολλά τραγούδια της.Αλλά δεν μπορώ ν'αφήσω όλα τα μυστήρια άλυτα.Θέλω να κατανοήσω και μερικά.Και ας παίξω κορόνα γράμματα την τρέλα μου.Μα,θα μου πεις,κάποια πράγματα είναι πολύ υποκειμενικά.Ναι,και κάποια άλλα είναι τόσο αντικειμενικά που θα τρομάξεις όταν καταλάβεις πόσο.[...]
Όταν θα πηδήσω τον πήχυ,θα αγαπήσω τους ανθρώπους και για τα έργα τους γι'αυτό που είναι γι'αυτό που ήθελαν να κάνουν.Θα τα δέχομαι ως μεγάλα,σε σύγκριση με τις διαστάσεις της ζωής,και μικρά,με τις διαστάσεις του θανάτου.Αν δεν δοκιμάσω καν να τον περάσω,θα συνεχίσω να περιφέρω έναν παράλυτο ενθουσιασμό και μια ματαιωμένη επιθυμία μέσα στα πάρτι της σύγχρονής μου κλίμακας αξιών.Μετά λέω να κάνω καμιά βόλτα.
Οδυσσέας Ιωάννου
Από μικροί δε θέλαμε τίποτα περισσότερο από τον κόσμο όλο.Μια αβάσταχτη ουτοπία που θα τη σέρνουμε για μια ολόκληρη ζωή.Ευτυχώς,υποψιαστήκαμε νωρίς ότι σημασία έχει να θέλεις.Να σε καίει μια πείνα που χορταίνεται με πείνα.Όταν ξεκινάς,βάζεις τον πήχυ πολύ ψηλά.Σκέφτεσαι ότι έχεις όλο το χρόνο να κάνεις έστω και μια πετυχημένη προσπάθεια.Αφήνεις τα χαμηλότερα ύψη και χαζεύεις τις στιγμούλες σου να θεριεύουν και να γίνονται χρόνια.Μετά έρχεται ο πανικός.Το βλέπεις καθαρά ότι δεν πρόκειται να το πηδήσεις.Τότε παίρνεις τη φόρα σου ή το ξεχνάς.Αισθάνομαι ότι τα στάνταρτ μου έχουνε πιάσει πάτο.Έχω κάνει ανόσιους συμβιβασμούς.Έχω ξεστομίσει τόσο μεγάλα λόγια για τόσο μικρά πράγματα.Τόσος υπερθετικός για τόσο μικρά τραγούδια,βιβλία,ταινίες,για τόσο "λίγες" σχέσεις,τόσο αδύναμα κι εξαντλημένα μικροπάθη.Ίσως να προσδοκώ πράγματα που δεν μου αξίζουν.Ούτε στις δειλές επιλογές μου,ούτε στις ξεφτισμένες προφάσεις μου.Όμως εγώ τα θέλω.Τα απαιτώ.Και λέω πως από δω και πέρα θα πρέπει να με συγκλονίσετε για να κερδίσετε έναν συγκλονιστικό μου λόγο.Μια παχιά κουβέντα μου.Θέλω να αισθανθώ τον κίνδυνο και όχι την ασφάλεια ορισμένων απλώς καλών,άρα βαρετά ακίνδυνων,προσπαθειών.Πρέπει κάτι να κάνω.Και λέω ν'αρχίσω από αυτό.Δεν μπορώ να σας χαριστώ άλλο.Για μένα το κάνω.Νιώθω ερημιά,όταν χαρακτηρίζω ως "συγκλονιστικά" λαϊκά τραγούδια που είναι πιο μικρά από την Πολιτεία Α' του Θεοδωράκη.Όταν δέχομαι ως "καταραμένους" ποιητές που είναι λιγότερο "ηττημένοι" από τον Λειβαδίτη,περισσότερο ταξιδεμένοι από τον Καρυωτάκη.
Είμαι συντηρητικός ρε γαμώτο μου?Ένας ηλίθιος αρνητής της εποχής μου,δυσπροσαρμοστικός,τυφλός,φθονερός?Κι όμως λατρεύω την εποχή μου.Αυτή μόνο ξέρω.Κούκλα.Η μοναδική που θα ζήσω.Με έχουν σακατέψει πολλά τραγούδια της.Αλλά δεν μπορώ ν'αφήσω όλα τα μυστήρια άλυτα.Θέλω να κατανοήσω και μερικά.Και ας παίξω κορόνα γράμματα την τρέλα μου.Μα,θα μου πεις,κάποια πράγματα είναι πολύ υποκειμενικά.Ναι,και κάποια άλλα είναι τόσο αντικειμενικά που θα τρομάξεις όταν καταλάβεις πόσο.[...]
Όταν θα πηδήσω τον πήχυ,θα αγαπήσω τους ανθρώπους και για τα έργα τους γι'αυτό που είναι γι'αυτό που ήθελαν να κάνουν.Θα τα δέχομαι ως μεγάλα,σε σύγκριση με τις διαστάσεις της ζωής,και μικρά,με τις διαστάσεις του θανάτου.Αν δεν δοκιμάσω καν να τον περάσω,θα συνεχίσω να περιφέρω έναν παράλυτο ενθουσιασμό και μια ματαιωμένη επιθυμία μέσα στα πάρτι της σύγχρονής μου κλίμακας αξιών.Μετά λέω να κάνω καμιά βόλτα.
Οδυσσέας Ιωάννου
7 σχόλια:
Κάποτε τον Οδυσσέα Ιωάννου τον λάτρευα.
Τώρα έχω πολλούς λόγους να τον θεωρώ .... ξεπουλημένο.
Άλλωστε σαν να το παραδέχεται κι ο ίδιος σ' αυτό του το κείμενο που ασκεί αυτοκριτική.
Παλιά τις εκπομπές του τις πρόσεχε.Ο λόγος του ήταν πολύ προσεγμένος-σίγουρα τα έγραφε από πριν κι όλοι κρεμόμασταν από τα χείλη του.
Μετά συνηθίσαμε,συνήθισε κι αυτός,έγινε δ/ντής,οι κοινοτοπίες αλλά κι οι εξυπνάδες περισσές,οι μουσικές επιλογές του έχουν πια να κάνουν με τις σχέσεις που αναπτύσσει με τους καλλιτέχνες,τα διθυραμβικά σχόλια και η υπέρμετρη υπερβολή-που γίνεται κατ' επανάληψιν,με αποτέλεσμα να βαριόμαστε αφόρητα....-γι' ασήμαντα τραγουδάκια περισσεύουν,και το δηλώνει εδώ κι ο ίδιος....
Όσο ήταν στο 902 αλλά και τα πρώτα χρόνια στο Μελωδία,είχε δείξει ένα άλλο ποιόν.
Ο χρόνος λειτούργησε με όλη τη δύναμη της φθοράς του επάνω του.
Ένας από τους ελάχιστους "μύθους" μου εξευτελίστηκε.
Λυπάμαι γι' αυτόν.
"προβολή" εκεί που λέει "υπερβολή".
Καλή σου μέρα Φαίδρα!
Γεια σας kyriaz,η Φαίδρα μου είπε να σας παραπέμψω σχετικά στα κείμενά της στη θάλασσα που έχουν σχέση με το ραδιόφωνο,όπως και στον Προμηθέα με τίτλο "η αποκάλυψις του Ιωάννου".Τα υπόλοιπα θα σας τα πει η ίδια μετά τις εφτά το απόγευμα,που θα είναι στον υπολογιστή της και στο μπλογκ.
Ευχαριστώ πολύ.
ΑμΑλίΑ(φίλη Φαίδρας)
Γιάννη μου δεν θα μπορούσα να συμφωνώ πιο απόλυτα σε όλα αυτά που λες,γι'αυτό άλλωστε είπα στην Αμαλία να σε παραπέμψει στις αναρτήσεις αυτές.Θα μπορούσα να συζητήσω αυτό το θέμα,αλλά αντιμετώπισα ένα πρόβλημα υγείας και δεν αισθάνομαι τόσο καλά,ωστόσο θα ήθελα να το κουβεντιάσουμε με την πρώτη ευκαιρία,
σ'ευχαριστώ που είσαι εδώ
σε φιλώ
καλό βράδυ
Γιάννη ξέχασα να σου πω ότι θα σου στείλω τα βιβλία μου εντός των ημερρών,να τα περιμένεις.
Υπάρχουν κι άλλα Φαίδρα,πιο προσωπικά,που δεν μπορούν να ειπωθούν εδώ για τον εν λόγω κύριο.
Ας είναι καλά- και δεν πειράζει...
Θα χαρώ να λάβω τα βιβλία σου.
Ελπίζω να μην είχες κάτι σοβαρό και τώρα να είσαι πια καλά,γειτονάκι... :)
γειτονάκι,Γιάννη,δεν ήταν κάτι σοβαρό,μην ανησυχείς,
θα μ'ενδιέφερε πάντως να συζητάγαμε και τα "παραλειπόμενα",
οπωσδήποτε όχι με διάθεση και πρόθεση κουτσομπολιού,
αλλά γιατί έχω εισπράξει ακριβώς την ίδια αίσθηση,
πόσο τυχαίο μπορεί να είναι αυτό?
καθόλου νομίζω...
χαίρομαι πολύ που είσαι εδώ,
σ'ευχαριστώ πολύ
όταν λάβεις τα βιβλία,στείλε μου μέιλ,να ξέρω ότι τα πήρες.
πολλά φιλιά
να είσαι πάντα καλά
καλημέρα
Δημοσίευση σχολίου