ερωτόκριτος




...μια κάποια λίγη πεθυμιά εσήκωσε το νου μου
και δυο φτερούγες ήκαμε μέσα του λογισμού μου:
τούτες την πεθυμιά πετού,στον ουρανό την πάσι
κι όσο σιμώνου τση φωτιά,τσι καίγει εκείνη η βράση,
και πάραυτας γκρεμνίζομαι,απείς φτερά δεν έχω,
γιατί ηφηκά τα χαμηλά και τα ψηλά ξετρέχω.
και πάλι εκείνη η πεθυμιά δε θέλει να μου λείψη,
πάραυτας κάνω άλλα φτερά,πάλι πετώ στα ύψη,
και πάλι βρίσκω τη φωτιά,πάλι ξανακεντά με
κι απ'τα ψηλά που βρίσκομαι με ξαναρίχτει χάμαι,
κι όσες φορές εις τα ψηλά σώσω,φωτιές ευρίσκω
και καίγουνται οι φτερούγες μου και πέφτω και βαρίσκω
και τούτη η πεθυμιά η λωλή πετώντας με πειράζει
και πάγει τσι φτερούγες μου εις τη φωτιά,όντε βράζη
κι ώστε οπού νά'μαι ζωντανός,παίδαν έχω μεγάλη:
μαγάρι να μ'ολόκαψε,να μ'έκαμεν αιθάλη.

απόσπασμα από τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου
στίχοι,331-346,
εκδ.Εστία

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι να πει πάλι κανείς εδώ!
Τι να πεις για τον Ξυλούρη που να μην έχει ειπωθεί και να μην είναι λίγο;
Και τι να πει κανείς για τον Ερωτόκριτο!
Εχει ποτίσει τόσο πολύ την μουσικόποιητική παράδοση της Κρήτης που οι μαντινάδες του ακουγονται συνεχώς στα τραγούδια δίχως να γνωρίζουν πως είναι απο τον ερωτόκριτο ούτε αυτοί που τις τραγουδούν ούτε αυτοί που τις ακούν.
Χώρια τις αμέτρητες μαντινάδες που έχουν γραφτεί με αφορμή τον ερωτόκριτο .
Θα σου στείλω με μέηλ δυο σελίδες σχετικές απο το βιβλίο του Γιάννη Παυλάκη "οι μαντινάδες"
Θα επικολλούσα το κείμενο εδώ αλλά δυστυχώς πρέπει να το σκανάρω και να το στείλω ως εικόνα.
Θα σε χαιρετήσω με μια "ερωτοκριτεια" μαντινάδα.
Για δες πως εκατάντησα κι ο κόσμος δε μ΄αρέσει
να κελαηδούνε τα πουλιά και να θαρρώ πως κλαίσι.

Φαίδρα Φις είπε...

σολωμάντζαρε,
σ'ευχαριστώ ιδιαίτερα για το σημερινό μέιλ,δεν ξέρεις τι βοήθεια μου προσφέρεις,
είσαι πολύ γενναιόδωρος και φιλότιμος,
σου είμαι ευγνώμων,
τι να πω για τον Ξυλούρη,
Τι να πω για τον Ερωτόκριτο,από τότε που τον διάβασα πρώτη φορά έχω εθιστεί και εμφανίζω σύνδρομα στέρησης αν περάσει μήνας και δεν του ρίξω μια ματιά έστω,
ξέρω ολόκληρα κομμάτια του απ'έξω,

μοναδικό ανάγνωσμα,
έχω δύο τέτοια,τον Ερωτόκριτο και την Ασκητική του Καζαντζάκη

Fatale είπε...

Αμάν ομορφιές..και Καζαντζάκης και Ασκητική και Ξυλούρης και Ερωτόκριτος..!!!

Μπράβο φιλενάδα μου...!!!

Όλα λατρεμένα μου...

μου φτιαξες το απόγευμα ...
να σαι καλά !!!
Φιλιά πολλά

reader είπε...

Ξυλούρης και Ερωτόκριτος! Ό,τι καλύτερο! Να 'σαι καλά!

Φαίδρα Φις είπε...

fatale μου γλυκιά κι αγαπημένη,
σ'ευχαριστώ που περνάς και εσύ μου φτιάχνεις το κέφι με την καλοσύνη και τον ενθουσιασμό σου-στο έχω πει ξανά-
και τώρα το χρειάζομαι πολύ γιατί κουράζομαι από τη δουλειά και τις ευθύνες,τρέχω όλη μέρα σχεδόν,
το 24ωρο δε φτάνει...
θα περάσει όμως και θα τα καταφέρω...

φιλιά
ευχαριστώ για τη "στήριξη"...

Φαίδρα Φις είπε...

2008,
σ'ευχαριστώ και σε καλωσορίζω,
χαίρομαι που σ'ενθουσίασε ο συνδυασμός,
είναι συγκλονιστικός αλήθεια...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ τον Ερωτόκριτο τον είχα πάρει μαζί όταν πήγα φαντάρος με σκοπό όταν απολυθώ να τον έχω αποστηθίσει ολόκληρο !!!
Ευσεβείς πόθοι.
Ακόμα κι αυτά που κατάφερα να μάθω, τώρα δεν τα θυμάμαι (και δεν πάνε πολλά χρόνια)
Ζηλεύω τους ανθρώπους με καλή μνήμη.
Κλείνω με μια μαντινάδα από τις πρώτες ηχογραφίσεις του Ξυλούρη που είναι και το πρώτο τραγούδι που άκουσε η κόρη μου στο ...μαιευτήριο!
"Διώχνει μακριά το στεναγμό
το βλέμμα η-το δικό σου
κι ελπίδα δίνει στην καρδιά
κάθε χαμόγελό σου"

Ανώνυμος είπε...

Υ.Γ. Η μουσική του παραπάνω τραγουδιού είναι το σήμα της ΕΡΑ Χανίων!

Φαίδρα Φις είπε...

σολωμάντζαρε αγαπημένε μου φίλε θα ξαναπώ πως οι πληροφορίες σου είναι πολύτιμες για τη δουλειά μου,
αλλά και ως γνώσεις γενικότερα,
σου χαρίζω κι εγώ αυτό από Ερωτόκριτο,ελπίζω να το θυμάμαι σωστά μα κι αν όχι,συγχώρεσέ με,είναι και βράδυ...
πλιο μπόρεση ο λογαριασμός
δεν έχει να βοηθήσει
εκεί οπ'αγγίξη η πεθυμιά
και τσ'ερωτιάς η κρίση
οι λογισμοί ΄ναι σαϊτιές
καρδιά μου είν'το σημάδι
και μάχονται και ποιος μπορεί
να τα συμβάσει ομάδι?
ο πόθος όντε βουληθεί
και θέλει να νικήσει
γνώση δεν ει
ουδέ δύναμη να τόνε πολεμήση.

φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Aν υποψιαστώ πως τους θυμόσουν απ΄έξω, θα με πιάσει κατάθλιψη!

Φαίδρα Φις είπε...

solomantzare,
προχώρα μη φοβάσαι τίποτα έχω αντικαταθλιπτικά μαζί μου...
εννοείται πως το θυμόμουν απ'έξω,μπορεί όχι ακριβώς αλλά στο περίπου θυμάμαι κι άλλα αποσπάσματα,αυτά που αγάπησα πιο πολύ...

Ανώνυμος είπε...

Mάλλον αντι-αμνησιακά χρειάζομαι!
Αλλά αυτά πρέπει να τα παίρνει κανείς απο μικρός , όπως πίνει το γάλα για γερά κόκαλα.
Σε ζηλεύω για τη μνήμη σου.

Φαίδρα Φις είπε...

σολωμάντζαρε,
σου χαρίζω κι αυτό...,
"σίγουρα θα ήθελες να ήσουνα ψηλός
για να φοράς ωραίες καμπαρντίνες και παντελόνια με ρεβέρ,έπρεπε όμως να το σκεφτόσουνα νωρίτερα και να μην έχυνες το γάλα σου στο νεροχύτη..."

με αγάπη -ΧΑΧΑ-

ΦΙΛΙΆ