το σώμα μου κι εγώ

Van Gogh-Rhone

Αντιγόνη και Κρέοντας:η αναρχία,το πρόσχημα της τάξης.Αλλά η Αντιγόνη γίνεται Κρέοντας τόσο εύκολα,δηλαδή έχοντας επικαλεστεί τους πιο κρυφούς νόμους που δεν μπορούν να μην αντιτίθενται στους άλλους ,στους νόμους της πολιτείας, ο άνθρωπος,παραιτούμενος από την αληθινή του τάξη,περιορίζεται στο αυθαίρετο που διευκολύνει τους καθημερινούς συμβιβασμούς αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα ενάντια στο άγχος.Η χρησιμότητα λοιπόν,κάθε ηδονικού σοκ είναι να αποκαλύπτει τη ματαιότητα των καθημερινών συμβιβασμών.Μετά την πράξη του έρωτα,η χαρά που προκύπτει,όποιο κι αν είναι το ύφος ή ο βαθμός τους στεναχωρημένου έρωτα που δοκιμάστηκε,συνηθίζει να μην παριορίζεται καθόλου σε τόσο λίγο.Έτσι οι ειδικοί,σημείωσαν τα κέρδη από την ερωτική θέρμη και από το μυστικισμό.Αυτός που τραυλίζει από ηδονή δε θ'αργήσει να μπει στην αναζήτηση των Θεϊκών νόμων,των νόμων που είναι ανώτεροι από εκείνους που έχουν θεσπιστεί για την ευτελή οικονομία αυτής της σφαίρας προσδοκίας.Είναι γιατί οι χειρονομίες,οι κινήσεις των νεφρών και οι διάφορες επαφές,παρ'όλο που με βολεύει να τις θεωρώ ασήμαντες,πρέπει να το ομολογήσω,σε ερωτήσεις που δεν αφορούν καθόλου και μόνο την επιδερμική ευτυχία.[...]
Όσο αστραφτερή κι αν είναι η πυρκαγιά πυ ανάβει στα μέλη μου,στο στήθος μου,στα μάτια μου,πρέπει να ομολογήσω ότι η πράξη,η αρχή της,δε μου αποκάλυψε τίποτα το σημαντικό.Και όμως δεν ήταν το σώμα μου αλλά το πνεύμα μου που ζητούσε έναν καθρέφτη.Μια διάχυση η οποία μου φαινόταν ότι θα μου επέτρεπε να ξεφύγω από το κακό της μοναξιάς,και να πιστέψω επιτέλους στο θαύμα μιας παρουσίας,διαπιστώνω ότι δε με γιάτρεψε,δεν μπορούσε να με γιατρέψει.Θέλησα να κατακτήσω τη σοφία,η σοφία όμως δεν κατακτάται,κατανοείται.
Έχει σημασία να αισθανθώ ταυτόχρονα.


αποσπάσματα από το βιβλίο του Ρενέ Κρεβέλ, "το σώμα μου κι εγώ"
εκδ. Καστανιώτη,1996,
μτφρ:Γιώργος Μίχαλος

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όταν το...βασανίζουμε πολύ, δεν το χαιρόμαστε όπως πρέπει. Κι όταν δεν το χαιρόμαστε όπως πρέπει δεν το "κατανούμε" γιατί κάτι μας έχει λείψει.
Το λάθος αυτό το κάνουμε όλοι.Όπως και στο "μια μόνη" που θα διαβάσεις σήμερα φαντάζομαι, ο στίχος έχει βασανιστεί, οι ιδέες έχουν ζουληχτει κλπ, για να περιγραφει κάτι πολύ απλό.
Υ.Γ. Όταν πατάω το promitheas με βγάζει πάλι στη θάλασσα.Έχεις γράψει λάθος το λινκ μάλλον.Γιατί όμως να το βάλεις στο μπλογκρολ και όχι σε πιο ...περίοπτη θέση;

Φαίδρα Φις είπε...

για πες καμιά ιδέα,μόλις γύρισα από μάθημα και το μυαλό μου δε δουλεύει γρήγορα,ευτυχώς έχ κι εσένα να μου επισημαίνεις τα λάθη μου,"όχι,λάθη,πάντα λάθη" κατά το γνωστόν άσμα...
θα περάσω το βραδάκι από σένα να τα πούμε

φιλιά

Adrian Leverkühn είπε...

κάπου τον χάνω, πώς συνδέει την αντιγόνη και τον Κρέοντα με την ηδονή;

καλό βράδυ
(φαίδρα μου μια απορία: τι σημαίνει το φις;)

Φαίδρα Φις είπε...

καλημέρα adrian,
νομίζω πως δεν συνδέει καν την Αντιγόνη και τον Κρέοντα με την ηδονή,απλώς τους χρησιμοποιεί για ως μέσον για να περάσει στο επόμενο θέμα του δηλαδή,
καθημερινοί συμβιβσμοί και το άλλοθί τους...
και εκεί λέει ότι όπως η Αντιγόνη κατά το "φαίνεσθαι",ήταν αδέσμευτη και ελεύθερη,πολύ εύκολα πήρε το ρόλο του Κρέοντα,επικαλούμενη άγραφους νόμους που δεν ισχύουν για όλους...
κατόπιν περνάει και στο πεδίο του έρωτα και της ηδονής.
ελπίζω να σου εξήγησα επαρκώς.
για το φις,θα μου επιτρέψεις να το κρατήσω για λίγο καιρό ακόμα κρυφό-δεν είσαι ο πρώτος που με ρωτάει-διότι σχετίζεται με κάποιο μου έργο που δε θα ήθελα ν'αποκαλύψω ακόμα...
σ'ευχαριστώ για την κατανόηση

φιλιά

Adrian Leverkühn είπε...

ξέρεις να κινείς την περιέργεια;-)

Φαίδρα Φις είπε...

ειλικρινά,δεν είναι αυτός ο στόχος μου,
αλλά και που συμβαίνει,θα ήταν ψέματα αν έλεγα ότι δεν μ'ευχαριστεί

φιλιά