" ΟΙ ΚΑΝΕΝΕΣ"


"οι ψύλλοι ονειρεύονται πως αγοράζουν σκύλο κι οι κανένες ότι ξεφεύγουν από τη φτώχεια, ότι μαι μέρα μαγική βρέχει ξαφνικά καλοτυχία, βρέχει καλοτυχία με το τουλούμι. Μα δε βρέχει καλοτυχία ούτε χθες ούτε σήμερα ούτε αύριο ούτε ποτέ, ούτε καν ψιχαλιστά δεν πέφτει καλοτυχία από τον ουρανό, όσο και να την επικαλούνται οι κανένες ή ακόμη κι αν έχουν φαγούρα στο αριστερό χέρι ή σηκώνονται με το δεξί ή αρχίζουν τη χρονιά αλλάζοντας σκούπα.

Οι κανένες: οι γιοι του κανενός, οι κάτοχοι του τίποτα.

Οι κανένες: οι μηδένες, οι εκμηδενισμένοι, που γίνονται λαγοί , που πεθαίνουν τη ζωή τους πηδημένοι, ξανά και ξανά:

Που δεν είναι ακόμα κι όταν είναι.

Που δεν μιλούν γλώσσες, αλλά διαλέκτους.

Που δεν πρεσβεύουν θρησκείες, αλλά δεισιδαιμονίες.

Που δεν κάνουν τέχνη, αλλά χειροτεχνία.

Που δεν διαθέτουν πολιτισμό, αλλά λαογραφία.

Που δεν είναι ανθρώπινα όντα, αλλά ανθρώπινοι πόροι.

Που δεν έχουν πρόσωπο, αλλά μπράτσα.

Που δεν έχουν όνομα, αλλά αριθμούς.

Που δεν εμφανίζονται στην παγκόσμια ιστορία, αλλά στα ματωμένα μονόστηλα του επαρχιακού τύπου.

Οι κανένες που κοστίζουν λιγότερο από τη σφαίρα που τους σκοτώνει."


από το "el libro de los abrazos" του eduardo galeano, 1989

Μτφρ: Μελίνα Παναγιωτίδου, εκδ. Κέδρος 2001

3 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

ο Εδουάρδο Γκαλεάνο,γεννήθκε το 1940 στο Μοντεβίδεο. Πρόκειται για πολυβραβευμένο συγγραφέα και πολυγραφότατο. Το 1974 εγκατέλειψε την Ουρουγουάη, καταγγέλοντας τη βία και τη διαφθορά της κυβέρνησης. Αυτοεξορίστηκε στην Αργεντινή, αλλά μετά το πραξικόπημα του 1976, κατέφυγε στην Ισπανία.Επέστρεψε στην Ουρουγουάη το 1984.Το 1999 τιμήθηκε με το Βραβείο για την Πολιτισμική Ελευθερία του Ιδρύματος Λάναν, το οποίο απονέμεται ως αναγνώριση του εξαίρετου και θαρραλέου έργου προσώπων μαχόμενων υπέρ του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης και του δικαιώματος ατόμων και κοινοτήτων να προστατεύουν τρόπους ζωής απειλούμενους από την παγκοσμιοποίηση.
έργα του είναι:"μνήμη φωτιάς", "οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής","το δικό μας τραγούδι","μέρες και νύχτες έρωτα και πολέμου","οι επόμενες μέρες","Κίνα 1964:το χρονικό μιας πρόκλησης","Γουατεμάλα: κατεχόμενη χώρα",κ.ά.
πάντα ήθελα να του χαρίσω έναν στίχο,σήμερα βρήκα πως του ταιριάζει ο παρακάτω από το ποίημα της Κικής Δημουλά "γιαλό-γιαλό", από τη συλλογή της,"χαίρε ποτέ"...
αφιερωμένος λοιπόν στον Εδουάρδο Γκαλεάνο...
"δαπανηρή ιδέα ο βίος.
ναυλώνεις έναν κόσμο
για να κάνεις το γύρο μιας βάρκας."

Kostas Skiadas είπε...

Είναι οί ρόδες τού οχήματος καί ή μηχανή καί τά καύσιμα. Είναι τό όχημα εκείνο τό οποίο μεταφέρει τούς υπολοίπους.

Φαίδρα Φις είπε...

πολύ ενδιαφέρον...είναι λοιπόν η αποψή σου για τον Γκαλεάνο?
σε καλωσορίζω στον Προμηθέα. Αν θες πέρασε και από τη θάλασσα...