Εκεί όπου τα πράγματα είναι απλά
χρόνια μένει απάτητος ο δρόμος
Φυτρώνουνε χορτάρια μαλακά
και τρόμος.
Τα δέντρα εκεί δεν έχουνε σκιά
το όνομά σου μοναχά φωνάζουν
μ’ ωραία στόματα οι ώρες μα φριχτά
πλαγιάζουν.
Ότι κι αν πέρασε σκύβει και σε κοιτά
μιλούν και τραγουδούν γλυκά τ’ αστέρια
πετάνε δίπλα σου, σου δίνουνε φιλιά,
σου δίνουν χέρια.
Εκεί όπου τα πράγματα είναι απλά
δεν πήγαμε. Ποτέ μας δεν θα πάμε.
Παράξενα τραγούδια και λειψά
θα τραγουδάμε.
6 σχόλια:
..παράξενα και λειψά τραγούδια θα μας πάνε.
αυτό το τραγούδι μας πάει.
κι είναι παράξενα λειψό γιατί αυτό που του λείπει βρήσκεται σε ψυχή και είναι το σκησμένο κομμάτι του χάρτη για τον δρόμο του τρόμου, ''εκεί όπου τα πράγματα είναι απλά''.. και πολύ μεγάλα, μάτι βγάζουν!
"Εκεί όπου τα πράγματα είναι απλά δεν πήγαμε. Ποτέ μας δεν θα πάμε."
Υπέροχο ... Δε ξέρω γιατί, αλλά στο μυαλό μου αναδύθηκε ένα υπέροχο ποίημα της Έφης Καλογεροπούλου :
Ταξιδεύοντας
Kαλό ξημέρωμα Penny !
:)
εκεί όπου τα πράγματα είναι απλά
δεν πήγαμε ακόμη
αλλά θα πάμε.στο υπόσχομαι.
http://www.youtube.com/watch?v=gbu0CtohHUk
σου αφήνω ένα ακόμη παράξενο
αλλά ακέραιο τραγούδι
σε φιλώ
καλημέρα
διάκι
μ' αρέσει αυτό που λές,
θα μας πάνε εκεί που θα μας πάνε, αυτά που μας πάνε!
γενικά οι διαδρομές εκτός χάρτη φοβίζουν αλλά αν σε βγάλει ο δρόμος..αξίζουν.και έτσι κι αλλιώς ένας είναι ο δρόμος, αυτός που φτιάχνουν τα βήματά σου
:)
τα μάτια μας τα θέλω ανοιχτά και.. μόλις ονειρεμένα
neg
ωραίο ποίημα, ευχαριστώ!
τα πιό σχετικά τα λέμε, στην γειτονιά σου..
:)
φίλη μου
όπου κι αν πήγαμε μαζί ήταν όμορφα..
και ναι, θα πάμε πάλι!
gia sena
Δημοσίευση σχολίου