Προφανώς δεν μπορώ να το διατυπώσω όπως ο Κλάιστ αλλά νιώθω τελευταία σαν τον Ετιέν Ντε Κλουά.Έχω παράξενη σχέση με το μαξιλάρι μου και τα πούπουλα.Επιπλέον,διαρκώς αναρωτιέμαι για τον αυτισμό της μαριονέτας ένεκα του ασύμπτωτου των δύο μοχλών κίνησης…Tουλάχιστον απέφυγα το σύνδρομο του Ιάσονα και τους Ψαλμούς του Δαυίδ.
14 σχόλια:
Πωπω.. τη ζήλεψα αυτή στην φωτογραφία..
Ετσι να ταξιδεύεις σε όλα τα πλωτά ποτάμια.. να περνάνε δίπλα σου τα πιο όμορφα σαν σε όνειρο..
Τα πιό ωραία γλίτωσες..))
λες?για να το πάρω αλλιώς...
τη φωτό από ζήλεια την ανέβασα κι εγώ
Ενα αστείο έκανα..
πήρες φόρα εσύ αμέσως..
έτσι παίρνω εγώ φόρα
μετά τα κάνω όλα θάλασσα
με την καλή έννοια~ελπίζω να υπάρχει...
αν δεν έφυγες πάρε
γιατί έχω χάσει τη συσκευή
κι εγώ τ αυγά και τα πασχάλια..)
μηπως ξέρεις που τα χω;
ξέρω αλλά τώρα έφυγες
δεν έχει σημασία να σου πω :))
ωραίο ποίημα!! Την καλησπέρα μου, κορίτσια!
γεια σου μπαμπά!
χαίρομαι αν σου άρεσε~δεν θα το έλεγα ποίημα~
αλλά κατά βάθος το λες
επειδή είμαι κόρη σου...
τουλάχιστον, μεταξύ μας,δεποινίς Χαριτίνη, η Κόρη γράφεται με ύψιλον. έτσι η σχέση μας, όσο επικίνδυνη κι αν είναι, καθίσταται καθόλα νόμιμη..:))
έχετε κάποιου είδους νεύρωση με την ανορθογραφία αγαπητέ ή πρόκειται για την ιδέα μου?
εν πάση περιπτώσει δεν θα τσακωθούμε και γι'αυτό
ό,τι γράφεται μπορεί να θεωρηθεί ποίημα..
βέβαια είναι άλλο
αν ο δημιουργός δεν το έγραψε ως ποίημα αλλά ως κάτι άλλο..
ω!πόσο συμφωνώ!
πες στο Δημήτρη ότι η Αλεξάνδρα
έκανε το αίτημα
α!! θα του το πω!! ;)
:)))
πες του το ντε!
Δημοσίευση σχολίου