τα πιο πολλά εγκλήματα

Η ζωή μας είναι Νοσοκομείο
Χωρίς κρεββάτια
Ορθοί και στάζοντας αίμα καρτερούμε
Σε διαδρόμους
Με μάτια φαγωμένα από τον καρκίνο
Ενώ θεράποντες ιατροί συγκαταβατικοί
Και άσπιλοι
Κυκλοφορούν με λαστιχένια καττύματα
Και βάλσαμο
Μολαταύτα τηρούν αυστηρά τις ώρες
Της υπηρεσίας
Αποφεύγουν μ'επιμέλεια τη διανυκτέρευση
Στη θέση τους
Βάζουν νέους ενεργητικούς ασκούμενους
Τη νύχτα
Διαπράττουνε σωρεία ανοσιουργημάτων
Στα σώματά μας
Όμως κάθε φορά τους σώζει ο ιδεαλισμός τους
Όπως τους πρώτους Χριστιανούς
Έχουν ονόματα μονοσύλλαβα και δροσερά
Σα μέντες
Dick Vick Joe Jim Glenn Jack
Tα πιο πολλά εγκλήματα διαπράττονται
Τη νύχτα
Όταν οι θεράποντες ιατροί παίζουνε
Bridge
O Whitman με το μόνιππο κατεβαίνει
Από τη Long Island
Μακρόνησος
(Είδα μια ξεθωριασμένη φωτογραφία χωρίς
 Γένεια κι ούτε η παραμικρή αμφιβολία πως...)
Γυρεύοντας εραστές εραστές εραστές στο Broadway
Tα δάκρυα των ανθρώπων αναβλύζουν στα μάτια του
Τι πάει να πει είναι Ποιητής του Λαού
Η ελευθερία-ελευθερία κι η ανάγκη-ανάγκη
LONG ISLAND ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ BROADWAY
Δύο με πέντε το πρωί πιασμένα τα κρεββάτια
Νέγροι με μάτια σα βρασμένο ασπράδι αυτού
Οδηγούνται με σπασμένα κεφάλια στα τμήματα
Όταν η νύχτα ανοίγει σαν καλειδοσκόπιο
Και σαν αφιονισμένες σφαδάζουν οι φωτεινές
Επιγραφές
Ελάτε Dick Dick Glenn Glenn Glenn Jim
Δέσετε τις πληγές
Όχι πως φέρνω μέσα μου την αίσθηση
Του απείρου
Μα σαν πρόκειται για νοσοκομεία και
Πόλεις φωταγωγημένες
Είμαι στο φόρτε μου.

Νίκος Σπάνιας

Ποιήματα της Τρίτης Λεωφόρου

Αριθ.2

Δεσμός 1965