βροχές

I


Βροχές λοιπόν.
Κι ένα μεγάλο φθινόπωρο στο μέλλον.
Το μέλλον είναι ίδιο με το παρόν.
Κατάλοιπο μιας νεκρής σχέσης.
Περπατώ συχνά στο μέλλον
όπως και στο παρελθόν.
Και συχνά συναντώ τον εαυτό μου.
Αυτόν με το τόξο και ό,τι σχεδόν
θα ήταν στο φως βέλος και στόχος.


II


Και αυτός ο ένοχος των εποχών
ιδίως των φθινοπωρινών
Ένας ίσκιος πιο ισχυρός
από τον όποιο απολογισμό της ύλης.
Βροχές λοιπόν.
Κι ένας θρύλος εικασιών
φθινοπωρινών φύλλων και ήχων.


III


Και όπως όταν γράφω διασύρομαι
από τον ίδιο μου τον εαυτό
Διασύρομαι από τον Θεό.
Προς τον περίπατο
μιας μνήμης συνολικής
στο πάρκο όπως στέκει το είδωλο
των επιθυμιών της λήθης.


IV


Και όπως όταν περπατώ
παρασύρομαι  από τη διάταξη
των δεντροστοιχιών
τις πολλές παραλλαγές
των ίδιων μου των συλλογισμών
Διαρκώς υποθέτω ότι θα πρέπει
να έχω χάσει τον προσανατολισμό
των διαθέσεών μου.


V


Θα υπάρξει ποτέ η αστραπή?
Απόφαση της καταστροφής της φύσης?
Όπως και αυτή διαστρέφεται
στην καταγραφή του νεκρού ονείρου.
Μια διαγραφή η ποίηση.
Διαφυγή των λεπτομερειών
στις όποιες βροχές του Οκτωβρίου
τι θα είχε να πει κανείς
για τους απολογισμούς
των κατασταλλαγμένων φύλλων?
Ούτε ένας άνεμος δεν διαταράσσει τα κλαδιά.
Και ο ίσκιος μου
ο υπαίτιος όλων των μοναχικών μου ιδεών
σχεδόν διαγράφεται κι αυτός
όπως περνάει
από το μέλλον στο παρελθόν
κι επιστρέφει στο παρόν πάλι.


VI


Και αυτή η μια ακόμα βροχή
από τις βροχές του Οκτωβρίου.
Η πάντα παροδική βροχή.
Η παιδική διάθεση των ερειπίων
Στα δηλητηριώδη και τα ετεροθαλή
των νοερών παιχνιδιών της ερήμου.


VII


Η κλίση των ερειπίων
προς το έδαφος είναι φυσική.
Προληπτική η βροχή αποφεύγει
να ταφεί μαζί τους.
Παύει να πέφτει.
Αν και σε κάποια στιγμή
κάποιος θα πρέπει να έχει αποφασίσει
ότι ποτέ δεν θα τελειώσει η εποχή
των περιπάτων στο μέλλον και στο παρελθόν
στο φθινόπωρο και στο παρόν.
Κάποιος θα πρέπει να έχει πει
ότι δεν θα τελειώσει ποτέ
η ζωή μου.

Νανά Ησαϊα