Υγρό το οδόστρωμα,σηματοδότες και πρατήρια διάφανα
τσαμπιά από ορεινά χωριά κατρακυλούν στην άσφαλτο
τα εργοστάσια ξεμεθούν,σβήνουν τα φώτα τους
η γκρίζα αυγή θα με υποδεχτεί στην πόλη.
Σε σπουδαστήρια και διαδρόμους μάταια θα γυρνώ
οι σκυθρωποί καθηγητές θα μου μιλούν με απόγνωση
για τα γυμνά οροπέδια και τα φορτηγά
άψογος θα'μαι μα ψυχρός μαζί τους
Μετά θα φύγω για τη λίμνη.Τσαλαπατώντας τα
χρυσά φυλλώματα των φθινοπωρινών μαλλιών του
με τα δέκα δάχτυλα
θα βρω και θ'αγκαλιάσω το Βαγγέλη
Κι ύστερα θα χαθώ μήνες στις όχθες του
τα λυρικά βουνά θα κατεβάζουν χιονοπτώσεις
η διατριβή μου θα ερευνά πόθους νεκρούς λατίνου ποιητή
θα καταφύγω στην καρδιά της λίμνης
Φεύγω γι'ανώτερες σπουδές στα Γιάννενα
μπορώ εν ανάγκη,να υπηρετήσω επί μισθώ
μια τοπική,μιαν ανθρωπιστική αξία,κάτι.
Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου
4 σχόλια:
Η Τσιβούλα, στους δρόμους των Ιωαννίνων, αποκαλύπτω σήμερα ότι δεν ήτανε τρελή. Είχε ένα άρρωστο παιδί κι ο άντρας της την επαράτησε νωρίς. Γύριζε στο δρόμο και ξαφνικά μας χούφτωνε ανάμεσα στα πόδια. Αυτό έκανε μόνο η Τσιβούλα, με το άρρωστο παιδί δίπλα της, ζητώντας έπειτα ελεημοσύνη. Και μας τα είπε ένα βράδυ σε μια στοά του κάστρου που κοιμότανε κι εμείς την εξυπνήσαμε, με το παιδί άρρωστο δίπλα της. Δεν το άφησε στιγμή.
Υ.Γ. Ευχαριστώ για το κείμενο και το βίντεο, Φαίδρα. Νεράκι ήτανε, ξεδίψασα.
μου θυμίσατε μια παρόμοια ιστορία
με κάποιον Ανδροκλή στα "παλιά" του Βόλου
θα σας την διηγηθώ κάποτε
με συγκινείτε
Ωραίο ! Γεια σου Φαίδρα !
Γεια σου Τάσο!
σ'ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου