-τώρα το κατάλαβα-
Περιφέρουμε την ίδια θλίψη.
Εκείνη στα πάνω δωμάτια
Εγώ στα κάτω
Ρωτάμε: τι θα φας, τι έκανες που πήγες τι θα βάλεις
Πρέπει να αγγίζω
Το φως για να ανάψει
Στον καθρέφτη
Το ξέρω πως είμαι όμορφη
Το ξέρω πως είμαι έξυπνη
Το ξέρω πως αξίζω την αγάπη, σας λέω.
Δεν είναι αυτό
Είναι κάτι άλλο
Που πρέπει να πληρώσω για να το μάθω.
Θα πληρώσω
Δεν μ αγαπούσες αρκετά;
Δεν με ήθελες;
Τι δεν με έπεισε ποτέ να ζήσω
Όλα όσα τα πλήθη ενθουσιάζουν;
Ποιο το αντίτιμο γι' αυτή την αμαρτία;
Τόσο βαρύ;
Έφυγες σα να ήξερες
Οι φίλοι λεν: ίσως εκεί να ναι καλύτερα.
Πως μεγαλώνουν τα μωρά;
Τόσα μωρά;
Ποιος τα έπεισε να μεγαλώσουν
Για να σπουδάσουν
Να ασκήσουν επαγγέλματα
Να νυμφευθούν
Να συνταξιοδοτηθούν
Να ενταφιαστούν σε μνήματα με λουλούδια;
Τι κινεί όλη αυτή την μηχανή;
Ένα εγώ που διψά άραγε φτάνει;
Πού πάνε όσα γίνονται ενδιάμεσα
-οι ανάσες του ύπνου
Τα άτυχα βήματα προτού περπατήσεις
Ένα μακρινό τραγούδι
Τότε που χτύπησες κάποιον
Τότε που σε χτύπησαν πίσω
Η γλυκιά δροσιά στους κήπους της αυγής
Τα ρόδα
Τι έγιναν τα ρόδα;
Οι άπειροι χωματόδρομοι;
Το να σε παίρνει ο ύπνος σε μια αγκαλιά;
Πότε έχασα αυτό το δικαίωμα και γιατί;
Γιατί να είναι όλα τόσο δύσκολα σα να μην υπάρχουν σα να μην είναι πραγματικά;
Πότε φαίνεται ο χαμός πιο εύκολος από τη ζωή;
Πέννυ Μηλιά
11 σχόλια:
" Πού πάνε όσα γίνονται ενδιάμεσα..."
Αυτή την ερώτηση την έκανα πολλές φορές. Απάντηση δεν πήρα Πέννυ ακόμα. Οταν φυγει η μάνα, τότε αισθάνεσαι το μεγαλείο όλων αυτών των μικρών, μικρών πραγμάτων.
"Το να σε παίρνει ο ύπνος σε μια αγκαλιά;
Πότε έχασα αυτό το δικαίωμα και γιατί;"
Μαρέσουν πολύ τα ποιήματά σου. Που μπορώ να διαβάσω κι άλκάποια συλλογή?
Καλό σας βράδυ (Φαίδρα και Πέννυ)
Συγγνώμη για το μπέρδεμα των πλήκτρων....
φαίδρα
"..σκέπασε αυτή την γωνιά τούτο το σώμα που διψά"
αυτό κάνεις και ΠΑΝΤΑ θα σε ευχαριστώ.
Σκορπιέ
κι εγώ όπως βλέπεις είμαι όλο ερωτήματα και λιγότερο απαντήσεις..
μήπως δεν ψάχνουμε πολύ ή σωστά;
Να είδες, πάλι ερώτηση έγινε.
Σ ευχαριστώ για τον χρόνο και την προσοχή.Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για όποιον γράφει.
Συλλογή δεν υπάρχει(ακόμα). Ο ποιητής στερείται ακόμα και της στοιχειώδους πειθαρχίας.
Κι αν δεν υπήρχε η Φαίδρα και κάποιοι φίλοι θα ήμουν πιο "άστεγη" και "ορφανή" από ποτέ..
Μπορείς λοιπόν να με διαβάζεις εδώ.Κάποια ακόμη υπάρχουν στη "θάλασσα" το άλλο ιστολόγιο της Φαίδρας. Μπορείς επίσης να μου στείλεις το μέιλ σου στο pennymilia@yahoo.gr και να σου στείλω μερικά.
Καλό και ήρεμο βράδυ..
Πέννυ
'Ομορφο, ακαριαίο. Και ναι, ένα εγώ που διψά πολλές φορές αρκεί. Μέρα καλή
ευχαριστώ Σκορπιέ
καλημέρα ξανά
Πεννούλα...
Καλημέρα Λάκη
ευχαριστίες
Λάκη σε ευχαριστώ.
Ακαριαίο ε;
Μάλλον είπες την σωστή λέξη..
Η Φαίδρα πρόλαβε να αναρτήσει την πρώτη γραφή προτού καν του ρίξω 2η ματιά.
Ενα θέμα που θα με απασχολούσε ή απασχολήσει οταν το ξανακοιτάξω θα είναι σίγουρα το πόσα από τα αληθινά στοιχεία θα αντικατασταθούν ή όχι.Πχ το πρωτοπρόσωπο στην αφήγηση-που βέβαια αλλάζει καποιες φορές και κάποιοι έχουν πει οτι μπερδεύει-, ο τόσο εξομολογητικός τόνος..κα
Ολα αυτά με έχουν απασχολήσει γράφοντας διάφορα ποιήματα και θα εκτιμούσα ένα διάλογο πάνω σε αυτό.
Ευχαριστώ
Πέννυ
Έπεσαν χθες αργά αυτες οι εκτυπώσεις στα χέρια μου κι ένιωσα πως οι λέξεις κουνούσαν νευρικά τα πόδια τους και με κοιτούσαν με δυο τεράστια παιδικά μάτια παράταιρα σε σώμα μαμμούθ.. είναι μοναδικά ευαίσθητο και αληθινό αυτό που είδα.
καλημέρα
Δια
Πετυχημένη η εικόνα που έφτιαξες..είναι ανησυχητικό βέβαια οτι τα μαμούθ έχουν εξαφανιστεί ενώ οι λέξεις εξακολουθούν να κουνάνε τα πόδια τους..
Σ ευχαριστώ. Μετράει η γνώμη σου.
Πέννυ
:)
Δημοσίευση σχολίου