ποιήματα που γράφτηκαν στο Βορονέζ

Γίναν αγκάθια τα τσίνορα, βράζει το δάκρυ στο στήθος μου τώρα
νιώθω χωρίς να φοβάμαι τι θα ‘ρθει και βλέπω πως έφτασε η μπόρα.
Κάποιος αλλόκοτος, βιάζει με, κάτι απ’ τη μνήμη να σβήσω.
Πνίγομαι κι όμως, το ορκίζομαι, μέχρι θανάτου το θέλω να ζήσω.

*

Άσε με να φύγω Βορονέζ, χαλάρωσέ το το λουρί
θα πέσω από τα χέρια σου, ή από το ράμφος σαν τυρί
θα με πετάξει η αφεντιά σου, ή πίσω θα με φέρει –
το Βορονέζ είναι κοράκι, τρέλα και μαχαίρι.

Οσίπ Εμιλίεβιτς Μάντελσταμ
μετάφραση: Άρης Αλεξάνδρου