Οι καθήμενοι προσεύχονται,
οι όρθιοι τους ευλογούν.
Σαν θυμιατήρια κουδουνάνε οι χειρολαβές.
Ένας τρελάθηκε.
Πιέζει το κουμπί,μες στο μυαλό του
ανάβει ένα φωτάκι.Οι άλλοι
δεν πρόλαβαν-μείναν μισότρελοι
με το χέρι μετέωρο.
Έβαψε τα μάτια τους η ώχρα.
Εγώ,είπε ο ποιητής,
δε θα συμβιβαστώ με ενδιάμεσα.
Θα φτάσω την τρέλα μου ως το τέρμα.
Νίκος Γρηγοριάδης από τις "Στρεβλές Ρίμες".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου