ΑΙΦΝΗΣ...


Αἴφνης


Αὐτὸ ποὺ λέμε ὄνειρο δὲν εἶν᾿ ὄνειρο ποὺ ἡ πλατιὰ πραγματικότητα δὲν εἶναι πραγματική.Κάπου γελιέμαι μὰ ἐκεῖ κιόλας ὑπάρχω ἀπόλυτα,σὰν τὸ σύννεφο ποὺ ἀλλάζει στὰ νωθρὰ δευτερόλεπτα ὄντας μονάχα ἡ ἀκάλεστη μεταμόρφωση.Κανένα λιοντάρι δὲν παραγνώρισε τὸ θήραμακαὶ ἡ πάπια δὲν ἔπαψε νὰ πιπιλίζει τὴ λάσπη·τὸ χταπόδι βγαίνει ἀπ᾿ τὸ ρηχὸ θαλάμι του μὲ γαλαζόπετραστὰ ξέφωτα ἡ τίγρη λησμονιέται ἀνεπίληπτα.Νυχτώνει καὶ σήμερα. Ἡ ἀγωνίαλέει πάλι:

θὰ βοσκήσω τὸ μαῦρο.


ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: