το ραδιόφωνο είναι ήχος. Μέσα στον ήχο αυτό κάποτε αφηνόμουν ολόκληρη, ψυχή, μυαλό και σώμα, διότι κάποτε συναιρούνταν μέσα σ' αυτόν πολλοί περισσότεροι ήχοι...απόηχοι...θραύσματα της παιδικής ηλικίας, μνήμες, αφέσεις, αρνήσεις, καταφάσεις, φιλιά...ο ήχος που έκαναν τα όνειρά μου, όταν έτριζαν ολοκάθαρα, γυαλισμένα κι επώδυνα μαζί, τρανεμένα ωστόσο στην προοπτική της πραγματωσής τους...ήταν τα χρώματα...τα σώματα...το στρώμα να ξαπλώσεις και ν' αφεθείς στο λίκνο του, και σου αποκάλυπτε θαύματα από παλιά καλοκαίρια, τους δρόμους που βάδισες, τις θάλασσες που ταξίδεψες, κύματα, ανέμους, σπατάλες από πελάγη και ουρανούς που αγάπησες...είναι αφή...είναι όλες οι αισθήσεις μαζί...κι ας μη φαίνεται πάντα...το ραδιόφωνο είναι όλα όσα ζήσαμε, ζούμε, χαλαλίσαμε, αφιερώσαμε, τιμήσαμε, αγαπήσαμε...παραληρήματα που με άφησαν άναυδη σε μια στιγμή που αρνήθηκα να πληρώσω τα "ναύλα" για το ταξίδι μου στον κόσμο...είναι το φανερό και το απόρρητο μαζί...δεν μπορούσα να κάνω τίποτα χωρίς τον ήχο του...να κοιμηθώ, να παίξω, να τρέξω, να διαβάσω, να κλάψω, να γελάσω, να ερωτευτώ...δεν ήταν εξάρτηση...ένα δέσιμο ήταν βαθύτερο και απολύτως υγιές...μια αγάπη γλυκιά...και αργότερα, μεγαλώνοντας, με αδημονία περίμενα ν' ακούσω αγαπημένες φωνές, μουσικές, να μοιραστώ μαζί τους, τραγούδια και "τραγωδίες" και "δράματα", χρόνους, ημερομηνίες, βιώματα, φορτία, έρωτες, σκέψεις, άλγη, άγχη και βάρη, τα οποία ξεφορτωνόμουν αβίαστα μέσα από το μοίρασμα και την αθωότητα της απλής και αληθινής επικοινωνίας...ο πρώτος ήχος της ημέρας από το αργοπορημένο ξύπνημα στο κρεββάτι, των εφηβικών πρωινών του Σαββατοκύριακου, τα απογεύματα με τους φίλους και τις παρέες, συζητήσεις, φιλοσοφίες του ματαίου, ατέλειωτες ώρες και αγρύπνιες σε μια μέθεξη σχεδόν ερωτική...
όχι σχεδόν...η σχέση μου με το ραδιόφωνο ήταν βαθιά ερωτική...
από τότε που εισέβαλε στη ζωή μας η ψηφιακή σκέψη και κουλτούρα, άλλαξαν πολλά...ακόμα και οι αισθήσεις μας έγιναν, κατά κάποιο τρόπο, "ψηφιακές", και δυστυχέστατα, σε ορισμένες περιπτώσεις που δεν θα τις έλεγα ούτε συγκυριακές, ούτε ακριβώς μοιραίες, αλλά περισσότερο ωφελιμιστικές, και τα αισθήματά μας...αν υποθέσουμε, ότι, όσοι νοιαζόμαστε πολύ γι' αυτό, διερευνούμε διακαώς, μια ερμηνεία και μια εξήγηση για την κατάντεια και τον ξεπεσμό του ελληνικού ραδιοφώνου, τότε μάλλον είναι βέβαιο, πως ένας κύριος λόγος που οδήγησε σ' αυτόν, είναι η υποκατάσταση του αληθινού, του αυθεντικού, του γνήσιου, με το κάλπικο, το πρόσκαιρο, το επιδερμικό, το επικερδές και το επίπλαστο...συγκεκριμένα και πολύ ειδικά, σταμάτησα ν' ακούω ραδιόφωνο από το Μάρτιο του 2006, τότε που συνέβη ένα γεγονός το οποίο με αναστάτωσε, με θορύβησε και μ' έκανε να επαναπροσδιορίσω τη σχέση μου με το "ραδιόφωνο" εν συνόλω και ν' αναθεωρήσω πολλές "κεκτημένες" προσδοκίες μου, κάτι που κακώς, ως τότε, εσφαλμένα και "αξιωματικά", νόμιζα πως ίσχυε, τουλάχιστον για το Σταθμό, στον οποίο ήμουν "αφιερωμένη" για πολλά χρόνια, πάνω από μία δεκαετία...αγαπημένες φωνές και πρόσωπα, φίλοι θα τολμούσα να πω, "διώχτηκαν" βίαια, εν μία νυκτί, από τον συγκεκριμένο Σταθμό, χωρίς να δοθούν υποτυπώδεις έστω εξηγήσεις...η απομάκρυνσή τους έγινε "σιωπηρά" και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, όρος που αν και εν μέρει αδόκιμος και υπερβολικός μπορεί, σε παραπέμπει σχεδόν αυτόματα, σ' έναν ακραίο ίσως πάλι συνειρμό του καθεστώτος που επικρατεί στις φυλακές, σχετικά με τις αδιευκρίνιστες συνθήκες καθημερινών θανάτων των κρατουμένων...σε κάποιους μπορεί να φανεί άστοχος και ατυχής ο παραλληλισμός αλλά θα το διακινδυνεύσω...από την άλλη, πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς αυτό το "ξεπούλημα"? και δεν μιλάω μόνο για τα συγκεκριμένα πρόσωπα ή καταστάσεις αλλά και ίσως για έναν ολόκληρο κόσμο, πλανήτη, γαλαξία και σύμπαν που διαπραγματεύεσαι και ξεπουλάς μέσα και πίσω από αυτά...για το τι ακριβώς προδίδεις και πώς κοιμάσαι τα βράδια...για να συνεργάζεσαι πάνω από μια δεκαπενταετία με "ραδιοφωνικά πρόσωπα", σημαίνει για τον απλό ακροατή και για έναν κοινό νου, ότι κάτι έχεις δει και βρει σ' αυτά...τα εκτιμάς, συγχρωτίζεσαι με την κουλτούρα, τη σκέψη τους, τον ιδιωτικό τους πολιτισμό, το ήθος τους και όντως αυτά τα πρόσωπα, αποτέλεσαν πρότυπα για τη στάση που κρατήσαμε κάποιοι από εμάς στη ζωή μας...και το βλέπεις αυτό, το νιώθεις καθημερινά, ο Σταθμός "σου", ζει και αναπνέει, εξελίσσεται, εναντιώνεται, είναι δυναμικός επειδή ακριβώς σ' αυτόν υπάρχει αλήθεια, επανάσταση, ζωντάνια, ενάργεια, διαφοροποίηση...αλλά και αυτό μάλλον είναι "έγινε" κάτι που σε αφήνει παγερά αδιάφορο, αφού η δική σου διάβρωση και ετυμηγορία είναι η "εκδίωξη" αυτών των προσώπων γιατί εν τω μεταξύ και στα χρόνια που κύλησαν εσύ μεταλλάχτηκες-παρά τα όσα διαφορετικά διατείνεσαι και έγινες ένας φτηνός καρεκλοκένταυρος που εξακολουθείς να εξαπατάς και να γητεύεις τα πλήθη με την πρωτοφανή σου "γλώσσα" με τον εξαίρετο κατά τα άλλα, "λόγο" σου κι έναν υποτιθέμενο διωκόμενο αντίλογό σου...μπούρδες...
σε καμία περίπτωση, δεν ισχυρίζομαι ότι εκπροσωπώ κάποιο, το ελάχιστο σύνολο ακροατών και αυτή που εκθέτω είναι μία εντελώς προσωπική άποψη και κριτική για όσα συνέβησαν, ωστόσο πιστεύω ότι τα επιχειρήματά σου έχουν καεί, φρόντισες να τα κάψεις ο ίδιος, σώζοντας μόνο κάποια ευτελή προσχήματα που κι αυτά εν συνεχεία έγιναν ένα παρατεταμένο ολοκαύτωμα όταν, έπεσαν τα "νούμερα"....πάντως, έχω την ελπίδα ότι πολλοί θα ήταν εκείνοι που θα σκέφτηκαν, θα εξέτασαν, θα εμβάθυναν, περνώντας από τον ίδιο δρόμο, τις "επιλογές" σου, στα "ραδιοφωνικά πράγματα", τις θέσεις που δεν πήρες, τις αποφάσεις που σε κατέστησαν ένα "ανθρωπάκι"...στα μάτια εκείνων που σε είχαν παλιότερα πιστέψει, και εν τέλει θα απέρριψαν, αν όχι θα αφόρισαν εκ προοιμίου-αρχής γενομένης από την ημερομηνία που προοανέφερα-, και σένα και το Σταθμό "σου"...
ήδη το ραδιόφωνο είχε πάρει την κατιούσα-και το προηγούμενο συμβάν καταφανέστατα υπήρξε ένα απονενοημένο εγχείρημα, μπροστά στον πανικό που προκάλεσε αυτή η "πτώση των αριθμών"..., με την προεπιλογή των τραγουδιών-κατά κόσμον playlist- και όλο και συχνότερα οι "φωνές" ήταν μουδιασμένες και "ασθματικές" όπως και οι ανάσες των ακροατών, και οι κόμποι ανέβαιναν πια νυχθημερόν στο λαιμό μας, εκεί που τους απόθεσες ώσπου στο τέλος να πνίξεις τις "φωνές που δεν σου έκαναν" πια, ή δεν σου έφερναν νούμερα-εσύ έγινες νούμερο- όπως αφελέστατα σε έκαναν να πιστέψεις οι προϊστάμενοί σου...φαντάζομαι πως οι περισσότεροι ακροατές, τότε, θα προέβησαν σ' αυτό που στην αρχή έμοιαζε μα έναν μικρό συμβιβασμό και θα αποφάσισαν έστω κι έτσι, "αποσπασματικά", και εφόσον αυτό άρχισε να διαδίδεται όλο και πιο πολύ και να καταλαμβάνει περισσότερο χώρο στον εγκέφαλο και στη "συνείδηση" κάποιων "εξαρτημένων" ή "κολλημένων" από τα ακούσματα σας, με τα οποία τον βομβαρδίζατε, βάζοντας όπου σας δινόταν η ευκαιρία και "νάρκες", τέλος πάντων κάπως έτσι, σου έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία και σου παραχώρησαν αυτή τη σιωπηλή και αυθαίρετη δικαιοδοσία "συγκατανεύοντας" ύποπτα αλλά πιστεύω ασυνείδητα στην απληστία, την πλεονεξία και στα υπόλοιπα σύνδρομα και μειονεξίες τις οποίες ατυχώς δεν έχεις καταφέρει, παρά την ευφυΐα σου, να κρύψεις...
θυμάμαι, κάποτε έλεγες-ξόρκι ήταν αυτό άραγε?- ότι το ραδιόφωνο είναι επανάσταση και όχι βόλεμα...και το λες ακόμα όπως διαβάζω, μόνο που τώρα το μετέθεσες στην άθλια πολιτική σκηνή...το ραδιόφωνο είναι διαφωτισμός και όχι Μεσαίωνας, είναι φως, όχι σκοτάδι, είναι ζων οργανισμός, όχι μαριονέτα, είναι πολυφωνία, όχι δικτατορία, είναι πληθωρικότητα, όχι μονολιθισμός, γνώμη και λόγος, όχι λογοκρισία, ελευθερία ή θάνατος λέω εγώ...είσαι θλιβερά άχαρος και το ξέρεις...έχεις καταλάβει όλες τις "θέσεις", μαγκιά σου...ξέρεις κάτι όμως? είσαι πιο μονοδιάστατος κι από μια αμοιβάδα...είσαι γραφικός -και σε λίγο γελοίος ρε-, ξεπουλήθηκες ολόκληρος κι ας φαίνεται στους βλάκες πως είσαι εκεί και πολεμάς, βράχος ακλόνητος..θεός φυλάξοι! πες πώς κοιμάσαι τα βράδια...κοιμάσαι...πόσο το πάλεψες? πώς σου φαίνεται που συντέλεσες στο να γίνει το ραδιόφωνο το ευτελέστερο εκείνο κομμάτι, το πιο υποβαθμισμένο, μιας, κατά τα άλλα υγιούς εξελικτικής επικοινωνίας...μιας μουσικής ατροφικής, μιας επικοινωνίας υποβολιμαίας, μιας δυσπλασίας σκέψης, μιας φωνής που ο ασφυκτικός έλεγχος τον οποίο υφίσταται, τίποτα καινούριο, σημαίνον και αξιόπιστο σαφέστατα δεν αφήνει να φανεί και να βγει στο φως παρά μόνο τα γνωστά πια διαπλεκόμενα και επιπλοκές χείριστες με παρενέργειες χαμηλής ποιότητας...πώς σου φαίνεται αυτή η διαμέλιση, ο κατακερματισμός που ορίζεται και κατευθύνεται από θηριωδίες ζωωδών "ενστίκτων"? πώς σου φαίνεται που κοιτάζεις στον καθρέφτη "κι αντί να δώσεις μια μπουνιά χαμογελάς στον ψεύτη...?"
Το κατ' ευφημισμόν πια ραδιόφωνο είναι ένα ζόμπι...μια μούμια...ένα ψυχρό ρομπότ...και πάνε και οι πόλεμοι, και οι μάχες και τα "αίματα" που έλεγες άλλοτε...το μαγικό μουσικό μας κουτί είναι μια πικρή απάτη, μια πλάνη, μια ψευδαίσθηση...ένα ATM...του life style..., μια εικονική πραγματικότητα που σε τίποτα δε διαφέρει από ένα reality show...η αμφίδρομη επικοινωνία έληξε, η άσκηση της κριτικής μας σκέψης, η διαμόρφωση μιας σφαιρικής οπτικής και η προοπτική του, αποδιοπομπαίοι τράγοι ενός αχαλιναγώγητου συστήματος υπαξιών...κατάντησε το υποπροϊόν που κάποιοι φοβόμασταν...φιμώθηκε ευνουχίστηκε και τώρα μπαίνουν κι αλωνίζουν ανενόχλητοι κάποιοι "από μηχανής" ιερείς και ιέρειες, υπερφίαλα παράσιτα των αμετάκλητων πια στερεοτύπων, του λαϊκισμού, κάτι μαριονέτες των μαζικών ειδώλων, της ομοιομορφίας και του ανεξέλεγκτου πια θεού του πολιτισμού:του χρήματος...ο βιότοπος του ραδιοφώνου μοιραία αφέθηκε να καταστραφεί "ευγενώς" και "αφιλοκερδώς", ταυτόχρονα με την οικολογική καταστροφή του πλανήτη..., αναγόμενος ευθέως, άμεσα και αμιγώς σε θέατρο προσβλητικών προτύπων, υπερτιμημένων ψευδοδιανοουμένων, υποποιοτήτων, ευτελών μοντέλων ζωής, υποκουλτούρας και ανόητων και αηδιαστικών και φλύαρων ασημαντοτήτων...διερωτώμαι...τι μπορεί να παράξει όλο αυτό το τίποτα? από τι θα τροφοδοτηθεί, θ' ανεφοδιαστεί και τι θ' αναπαράξει? ένα άλλο απόλυτο ισοδύναμο: το μηδέν..., το οποίο ταΐζουμε κάποιοι με την αδυναμίας μας ν' αντιδράσουμε, με τις ανασφάλειές μας..." και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τους βαρβάρους...ήσαν κι αυτοί μια κάποια λύσις..."
τα "γυαλιστερά λογάκια" δυστυχώς βρίσκουν ακόμα, κατά τα φαινόμενα, πρόσφορο έδαφος, στη γενιά του εκκολαπτόμενου "εναλλακτικά ρομποτικού" επίσης ακροαματικού κοινού...παρωχημένος "μύστης" ενός γυαλιστερού τίποτα...το καταλάβαμε...εφοδιασμένος με όπλα τα όμορφα "φευγάτα" λόγια, τοποθετημένος σε καίριες θέσεις και σκοπιές, σε στρατηγικά σημεία-άβατα, με φιλοσοφίες του "μίζερου", επιδεικνύοντας τες σε ήδη παροπλισμένους ακροατές για εντυπωσιασμό , οι οποίοι θαμπώνονται από την "κενόδοξη" ευφυΐα, που μόνο σε τέτοιους πια μπορεί ν' απευθύνεται...ένας ακόμα σύγχρονος στρατηγός Αλκιβιάδης που διαθέτει αυτή την τόσο εξαιρετική ικανότητα να προσαρμόζεται σε συνήθειες καινούριες και τρόπους ζωής, όπως θα έλεγε και ο Πλούταρχος, και μάλιστα τη διαθέτει σε βαθμό ισχυρότερο και από εκείνον του χαμαιλέοντα, αφού ο τελευταίος δεν μπορεί να αφομοιώσει το λευκό χρώμα...ένας υπερβατός χρήστης της απόλυτης ματαιοδοξίας σου...
αλίμονο...δε λέω, κάποιες φορές μπορεί, ψευδαισθητικά έστω, να μοιάζει πως τις χρειαζόμαστε αυτές τις ρητορικές θάλασσες...η νάρκη και η μέθη αυτού του βυθού, ελπίζω πως διαρκεί λίγο...
στην οθόνη της ρηχής πραγματικότητας του ραδιοφώνου και των "ανθρώπων" του, που έτυχε κάποτε να μας βρουν αδύναμους και να μας συμπαρασύρουν σε μια ομιχλώδη αλληλουχία περιστασιακών και τελικά απογοητευτικών συμβάσεων, τώρα παίζονται άλλα έργα...πιο σκληρά...πιο ύπουλα...παιχνιδάκια ύποπτα και ολέθρια...μακάρι να είναι προσωρινά...δεν χρειάζεται να είναι κανείς ο Φρόιντ ή ο Γιουνγκ, για να νιώσει, να παρατηρήσει, να σκεφτεί, ν' αναλύσει, μεθόδους και στρατηγικές που υιοθετούνται για να μας αποπροσανατολίσουν και να μας αποτραβήξουν από την ανθρώπινη και συναισθηματική φύση μας...ν' αποκαλύψει "εκκωφαντικά" φαινόμενα του τίποτα...αρκεί να σκεφτείς την έντιμη υποχρέωση απέναντι στον καλύτερο και εχέφρονα εαυτό σου, την ηθική σου θωράκιση, έστω κι αν χρειαστεί ένα απονενοημένο άλμα στον γκρεμό απ' όπου θα περνάει ένας πολύ δυνατός και καθαρός αέρας να σου φυσήξει το μυαλό, να σε ξεθολώσει, και τότε θ' απαλλαγείς άπαξ από τα "ρητορικά αποθέματα" που στα φύτεψαν με τη γνωστή κατευθυνόμενη "σπορά εγκεφάλου", από τις "αυθεντίες" του είδους, από τα παραπλανητικά διλήμματα, αλήθεια δεν χρειάζεται να μονομαχείς με το άδειο, το κενό, το άχρηστο, τους προθάλαμους μιας μοιραίας "ομηρίας"...και όσο κι αν φαίνεται περίπλοκη και δαιδαλώδης αυτή η διαμόρφωση, σκέψης, και ψυχισμού τελικά και αντιστάσεων-σε κάποια που ίσως φαίνονται ακίνδυνα-, σχετικής με την αξία ή την απαξία του ραδιοφώνου, όσο κι αν το αποτέλεσμα αυτής της όμορφης και ουσιαστικά επαναστατικής πράξης ενάντια στα "συμβολικά συστήματα", οφείλεις ν' αντιδιασταλείς μαχητικά απέναντι στις ένοχες ταυτίσεις στις οποίες σε υποβάλλουν...στις δηλητηριασμένες φωνές που μεταβολίζονται, περιστέλλουν τις πιο σημαντικές σου άμυνες, στις μολυσματικές επιδημίες, στη σήψη και στη γάγγραινα, ξπου εισβάλλουνν και εποικίζουν τα πιο καίρια, ζωντανά και αποτελεσματικά κύτταρα του εγκεφάλου σου...από τη σύγχονη κατεστημένη ιδιοσυγκρασία του ραδιοφώνου με χωρίζει η άβυσσος...τα αξιοθρήνητα πλέον καμώματα του ετομόρροπου ψυχισμού λίγων αυθαίρετων χρηστών του πιο ζωτικού κομματιού της καθημερινότητάς μας, που ποντάρουν στο όργιο της εξωστρέφειας, δε θα μας αποκοιμίζουν με δήθεν αδιέξοδες αγωνίες...τα καταλάβαμε όλα...είναι αργά για να κρυφτείτε...τώρα τέλος.
όχι σχεδόν...η σχέση μου με το ραδιόφωνο ήταν βαθιά ερωτική...
από τότε που εισέβαλε στη ζωή μας η ψηφιακή σκέψη και κουλτούρα, άλλαξαν πολλά...ακόμα και οι αισθήσεις μας έγιναν, κατά κάποιο τρόπο, "ψηφιακές", και δυστυχέστατα, σε ορισμένες περιπτώσεις που δεν θα τις έλεγα ούτε συγκυριακές, ούτε ακριβώς μοιραίες, αλλά περισσότερο ωφελιμιστικές, και τα αισθήματά μας...αν υποθέσουμε, ότι, όσοι νοιαζόμαστε πολύ γι' αυτό, διερευνούμε διακαώς, μια ερμηνεία και μια εξήγηση για την κατάντεια και τον ξεπεσμό του ελληνικού ραδιοφώνου, τότε μάλλον είναι βέβαιο, πως ένας κύριος λόγος που οδήγησε σ' αυτόν, είναι η υποκατάσταση του αληθινού, του αυθεντικού, του γνήσιου, με το κάλπικο, το πρόσκαιρο, το επιδερμικό, το επικερδές και το επίπλαστο...συγκεκριμένα και πολύ ειδικά, σταμάτησα ν' ακούω ραδιόφωνο από το Μάρτιο του 2006, τότε που συνέβη ένα γεγονός το οποίο με αναστάτωσε, με θορύβησε και μ' έκανε να επαναπροσδιορίσω τη σχέση μου με το "ραδιόφωνο" εν συνόλω και ν' αναθεωρήσω πολλές "κεκτημένες" προσδοκίες μου, κάτι που κακώς, ως τότε, εσφαλμένα και "αξιωματικά", νόμιζα πως ίσχυε, τουλάχιστον για το Σταθμό, στον οποίο ήμουν "αφιερωμένη" για πολλά χρόνια, πάνω από μία δεκαετία...αγαπημένες φωνές και πρόσωπα, φίλοι θα τολμούσα να πω, "διώχτηκαν" βίαια, εν μία νυκτί, από τον συγκεκριμένο Σταθμό, χωρίς να δοθούν υποτυπώδεις έστω εξηγήσεις...η απομάκρυνσή τους έγινε "σιωπηρά" και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, όρος που αν και εν μέρει αδόκιμος και υπερβολικός μπορεί, σε παραπέμπει σχεδόν αυτόματα, σ' έναν ακραίο ίσως πάλι συνειρμό του καθεστώτος που επικρατεί στις φυλακές, σχετικά με τις αδιευκρίνιστες συνθήκες καθημερινών θανάτων των κρατουμένων...σε κάποιους μπορεί να φανεί άστοχος και ατυχής ο παραλληλισμός αλλά θα το διακινδυνεύσω...από την άλλη, πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνεύσει κανείς αυτό το "ξεπούλημα"? και δεν μιλάω μόνο για τα συγκεκριμένα πρόσωπα ή καταστάσεις αλλά και ίσως για έναν ολόκληρο κόσμο, πλανήτη, γαλαξία και σύμπαν που διαπραγματεύεσαι και ξεπουλάς μέσα και πίσω από αυτά...για το τι ακριβώς προδίδεις και πώς κοιμάσαι τα βράδια...για να συνεργάζεσαι πάνω από μια δεκαπενταετία με "ραδιοφωνικά πρόσωπα", σημαίνει για τον απλό ακροατή και για έναν κοινό νου, ότι κάτι έχεις δει και βρει σ' αυτά...τα εκτιμάς, συγχρωτίζεσαι με την κουλτούρα, τη σκέψη τους, τον ιδιωτικό τους πολιτισμό, το ήθος τους και όντως αυτά τα πρόσωπα, αποτέλεσαν πρότυπα για τη στάση που κρατήσαμε κάποιοι από εμάς στη ζωή μας...και το βλέπεις αυτό, το νιώθεις καθημερινά, ο Σταθμός "σου", ζει και αναπνέει, εξελίσσεται, εναντιώνεται, είναι δυναμικός επειδή ακριβώς σ' αυτόν υπάρχει αλήθεια, επανάσταση, ζωντάνια, ενάργεια, διαφοροποίηση...αλλά και αυτό μάλλον είναι "έγινε" κάτι που σε αφήνει παγερά αδιάφορο, αφού η δική σου διάβρωση και ετυμηγορία είναι η "εκδίωξη" αυτών των προσώπων γιατί εν τω μεταξύ και στα χρόνια που κύλησαν εσύ μεταλλάχτηκες-παρά τα όσα διαφορετικά διατείνεσαι και έγινες ένας φτηνός καρεκλοκένταυρος που εξακολουθείς να εξαπατάς και να γητεύεις τα πλήθη με την πρωτοφανή σου "γλώσσα" με τον εξαίρετο κατά τα άλλα, "λόγο" σου κι έναν υποτιθέμενο διωκόμενο αντίλογό σου...μπούρδες...
σε καμία περίπτωση, δεν ισχυρίζομαι ότι εκπροσωπώ κάποιο, το ελάχιστο σύνολο ακροατών και αυτή που εκθέτω είναι μία εντελώς προσωπική άποψη και κριτική για όσα συνέβησαν, ωστόσο πιστεύω ότι τα επιχειρήματά σου έχουν καεί, φρόντισες να τα κάψεις ο ίδιος, σώζοντας μόνο κάποια ευτελή προσχήματα που κι αυτά εν συνεχεία έγιναν ένα παρατεταμένο ολοκαύτωμα όταν, έπεσαν τα "νούμερα"....πάντως, έχω την ελπίδα ότι πολλοί θα ήταν εκείνοι που θα σκέφτηκαν, θα εξέτασαν, θα εμβάθυναν, περνώντας από τον ίδιο δρόμο, τις "επιλογές" σου, στα "ραδιοφωνικά πράγματα", τις θέσεις που δεν πήρες, τις αποφάσεις που σε κατέστησαν ένα "ανθρωπάκι"...στα μάτια εκείνων που σε είχαν παλιότερα πιστέψει, και εν τέλει θα απέρριψαν, αν όχι θα αφόρισαν εκ προοιμίου-αρχής γενομένης από την ημερομηνία που προοανέφερα-, και σένα και το Σταθμό "σου"...
ήδη το ραδιόφωνο είχε πάρει την κατιούσα-και το προηγούμενο συμβάν καταφανέστατα υπήρξε ένα απονενοημένο εγχείρημα, μπροστά στον πανικό που προκάλεσε αυτή η "πτώση των αριθμών"..., με την προεπιλογή των τραγουδιών-κατά κόσμον playlist- και όλο και συχνότερα οι "φωνές" ήταν μουδιασμένες και "ασθματικές" όπως και οι ανάσες των ακροατών, και οι κόμποι ανέβαιναν πια νυχθημερόν στο λαιμό μας, εκεί που τους απόθεσες ώσπου στο τέλος να πνίξεις τις "φωνές που δεν σου έκαναν" πια, ή δεν σου έφερναν νούμερα-εσύ έγινες νούμερο- όπως αφελέστατα σε έκαναν να πιστέψεις οι προϊστάμενοί σου...φαντάζομαι πως οι περισσότεροι ακροατές, τότε, θα προέβησαν σ' αυτό που στην αρχή έμοιαζε μα έναν μικρό συμβιβασμό και θα αποφάσισαν έστω κι έτσι, "αποσπασματικά", και εφόσον αυτό άρχισε να διαδίδεται όλο και πιο πολύ και να καταλαμβάνει περισσότερο χώρο στον εγκέφαλο και στη "συνείδηση" κάποιων "εξαρτημένων" ή "κολλημένων" από τα ακούσματα σας, με τα οποία τον βομβαρδίζατε, βάζοντας όπου σας δινόταν η ευκαιρία και "νάρκες", τέλος πάντων κάπως έτσι, σου έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία και σου παραχώρησαν αυτή τη σιωπηλή και αυθαίρετη δικαιοδοσία "συγκατανεύοντας" ύποπτα αλλά πιστεύω ασυνείδητα στην απληστία, την πλεονεξία και στα υπόλοιπα σύνδρομα και μειονεξίες τις οποίες ατυχώς δεν έχεις καταφέρει, παρά την ευφυΐα σου, να κρύψεις...
θυμάμαι, κάποτε έλεγες-ξόρκι ήταν αυτό άραγε?- ότι το ραδιόφωνο είναι επανάσταση και όχι βόλεμα...και το λες ακόμα όπως διαβάζω, μόνο που τώρα το μετέθεσες στην άθλια πολιτική σκηνή...το ραδιόφωνο είναι διαφωτισμός και όχι Μεσαίωνας, είναι φως, όχι σκοτάδι, είναι ζων οργανισμός, όχι μαριονέτα, είναι πολυφωνία, όχι δικτατορία, είναι πληθωρικότητα, όχι μονολιθισμός, γνώμη και λόγος, όχι λογοκρισία, ελευθερία ή θάνατος λέω εγώ...είσαι θλιβερά άχαρος και το ξέρεις...έχεις καταλάβει όλες τις "θέσεις", μαγκιά σου...ξέρεις κάτι όμως? είσαι πιο μονοδιάστατος κι από μια αμοιβάδα...είσαι γραφικός -και σε λίγο γελοίος ρε-, ξεπουλήθηκες ολόκληρος κι ας φαίνεται στους βλάκες πως είσαι εκεί και πολεμάς, βράχος ακλόνητος..θεός φυλάξοι! πες πώς κοιμάσαι τα βράδια...κοιμάσαι...πόσο το πάλεψες? πώς σου φαίνεται που συντέλεσες στο να γίνει το ραδιόφωνο το ευτελέστερο εκείνο κομμάτι, το πιο υποβαθμισμένο, μιας, κατά τα άλλα υγιούς εξελικτικής επικοινωνίας...μιας μουσικής ατροφικής, μιας επικοινωνίας υποβολιμαίας, μιας δυσπλασίας σκέψης, μιας φωνής που ο ασφυκτικός έλεγχος τον οποίο υφίσταται, τίποτα καινούριο, σημαίνον και αξιόπιστο σαφέστατα δεν αφήνει να φανεί και να βγει στο φως παρά μόνο τα γνωστά πια διαπλεκόμενα και επιπλοκές χείριστες με παρενέργειες χαμηλής ποιότητας...πώς σου φαίνεται αυτή η διαμέλιση, ο κατακερματισμός που ορίζεται και κατευθύνεται από θηριωδίες ζωωδών "ενστίκτων"? πώς σου φαίνεται που κοιτάζεις στον καθρέφτη "κι αντί να δώσεις μια μπουνιά χαμογελάς στον ψεύτη...?"
Το κατ' ευφημισμόν πια ραδιόφωνο είναι ένα ζόμπι...μια μούμια...ένα ψυχρό ρομπότ...και πάνε και οι πόλεμοι, και οι μάχες και τα "αίματα" που έλεγες άλλοτε...το μαγικό μουσικό μας κουτί είναι μια πικρή απάτη, μια πλάνη, μια ψευδαίσθηση...ένα ATM...του life style..., μια εικονική πραγματικότητα που σε τίποτα δε διαφέρει από ένα reality show...η αμφίδρομη επικοινωνία έληξε, η άσκηση της κριτικής μας σκέψης, η διαμόρφωση μιας σφαιρικής οπτικής και η προοπτική του, αποδιοπομπαίοι τράγοι ενός αχαλιναγώγητου συστήματος υπαξιών...κατάντησε το υποπροϊόν που κάποιοι φοβόμασταν...φιμώθηκε ευνουχίστηκε και τώρα μπαίνουν κι αλωνίζουν ανενόχλητοι κάποιοι "από μηχανής" ιερείς και ιέρειες, υπερφίαλα παράσιτα των αμετάκλητων πια στερεοτύπων, του λαϊκισμού, κάτι μαριονέτες των μαζικών ειδώλων, της ομοιομορφίας και του ανεξέλεγκτου πια θεού του πολιτισμού:του χρήματος...ο βιότοπος του ραδιοφώνου μοιραία αφέθηκε να καταστραφεί "ευγενώς" και "αφιλοκερδώς", ταυτόχρονα με την οικολογική καταστροφή του πλανήτη..., αναγόμενος ευθέως, άμεσα και αμιγώς σε θέατρο προσβλητικών προτύπων, υπερτιμημένων ψευδοδιανοουμένων, υποποιοτήτων, ευτελών μοντέλων ζωής, υποκουλτούρας και ανόητων και αηδιαστικών και φλύαρων ασημαντοτήτων...διερωτώμαι...τι μπορεί να παράξει όλο αυτό το τίποτα? από τι θα τροφοδοτηθεί, θ' ανεφοδιαστεί και τι θ' αναπαράξει? ένα άλλο απόλυτο ισοδύναμο: το μηδέν..., το οποίο ταΐζουμε κάποιοι με την αδυναμίας μας ν' αντιδράσουμε, με τις ανασφάλειές μας..." και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τους βαρβάρους...ήσαν κι αυτοί μια κάποια λύσις..."
τα "γυαλιστερά λογάκια" δυστυχώς βρίσκουν ακόμα, κατά τα φαινόμενα, πρόσφορο έδαφος, στη γενιά του εκκολαπτόμενου "εναλλακτικά ρομποτικού" επίσης ακροαματικού κοινού...παρωχημένος "μύστης" ενός γυαλιστερού τίποτα...το καταλάβαμε...εφοδιασμένος με όπλα τα όμορφα "φευγάτα" λόγια, τοποθετημένος σε καίριες θέσεις και σκοπιές, σε στρατηγικά σημεία-άβατα, με φιλοσοφίες του "μίζερου", επιδεικνύοντας τες σε ήδη παροπλισμένους ακροατές για εντυπωσιασμό , οι οποίοι θαμπώνονται από την "κενόδοξη" ευφυΐα, που μόνο σε τέτοιους πια μπορεί ν' απευθύνεται...ένας ακόμα σύγχρονος στρατηγός Αλκιβιάδης που διαθέτει αυτή την τόσο εξαιρετική ικανότητα να προσαρμόζεται σε συνήθειες καινούριες και τρόπους ζωής, όπως θα έλεγε και ο Πλούταρχος, και μάλιστα τη διαθέτει σε βαθμό ισχυρότερο και από εκείνον του χαμαιλέοντα, αφού ο τελευταίος δεν μπορεί να αφομοιώσει το λευκό χρώμα...ένας υπερβατός χρήστης της απόλυτης ματαιοδοξίας σου...
αλίμονο...δε λέω, κάποιες φορές μπορεί, ψευδαισθητικά έστω, να μοιάζει πως τις χρειαζόμαστε αυτές τις ρητορικές θάλασσες...η νάρκη και η μέθη αυτού του βυθού, ελπίζω πως διαρκεί λίγο...
στην οθόνη της ρηχής πραγματικότητας του ραδιοφώνου και των "ανθρώπων" του, που έτυχε κάποτε να μας βρουν αδύναμους και να μας συμπαρασύρουν σε μια ομιχλώδη αλληλουχία περιστασιακών και τελικά απογοητευτικών συμβάσεων, τώρα παίζονται άλλα έργα...πιο σκληρά...πιο ύπουλα...παιχνιδάκια ύποπτα και ολέθρια...μακάρι να είναι προσωρινά...δεν χρειάζεται να είναι κανείς ο Φρόιντ ή ο Γιουνγκ, για να νιώσει, να παρατηρήσει, να σκεφτεί, ν' αναλύσει, μεθόδους και στρατηγικές που υιοθετούνται για να μας αποπροσανατολίσουν και να μας αποτραβήξουν από την ανθρώπινη και συναισθηματική φύση μας...ν' αποκαλύψει "εκκωφαντικά" φαινόμενα του τίποτα...αρκεί να σκεφτείς την έντιμη υποχρέωση απέναντι στον καλύτερο και εχέφρονα εαυτό σου, την ηθική σου θωράκιση, έστω κι αν χρειαστεί ένα απονενοημένο άλμα στον γκρεμό απ' όπου θα περνάει ένας πολύ δυνατός και καθαρός αέρας να σου φυσήξει το μυαλό, να σε ξεθολώσει, και τότε θ' απαλλαγείς άπαξ από τα "ρητορικά αποθέματα" που στα φύτεψαν με τη γνωστή κατευθυνόμενη "σπορά εγκεφάλου", από τις "αυθεντίες" του είδους, από τα παραπλανητικά διλήμματα, αλήθεια δεν χρειάζεται να μονομαχείς με το άδειο, το κενό, το άχρηστο, τους προθάλαμους μιας μοιραίας "ομηρίας"...και όσο κι αν φαίνεται περίπλοκη και δαιδαλώδης αυτή η διαμόρφωση, σκέψης, και ψυχισμού τελικά και αντιστάσεων-σε κάποια που ίσως φαίνονται ακίνδυνα-, σχετικής με την αξία ή την απαξία του ραδιοφώνου, όσο κι αν το αποτέλεσμα αυτής της όμορφης και ουσιαστικά επαναστατικής πράξης ενάντια στα "συμβολικά συστήματα", οφείλεις ν' αντιδιασταλείς μαχητικά απέναντι στις ένοχες ταυτίσεις στις οποίες σε υποβάλλουν...στις δηλητηριασμένες φωνές που μεταβολίζονται, περιστέλλουν τις πιο σημαντικές σου άμυνες, στις μολυσματικές επιδημίες, στη σήψη και στη γάγγραινα, ξπου εισβάλλουνν και εποικίζουν τα πιο καίρια, ζωντανά και αποτελεσματικά κύτταρα του εγκεφάλου σου...από τη σύγχονη κατεστημένη ιδιοσυγκρασία του ραδιοφώνου με χωρίζει η άβυσσος...τα αξιοθρήνητα πλέον καμώματα του ετομόρροπου ψυχισμού λίγων αυθαίρετων χρηστών του πιο ζωτικού κομματιού της καθημερινότητάς μας, που ποντάρουν στο όργιο της εξωστρέφειας, δε θα μας αποκοιμίζουν με δήθεν αδιέξοδες αγωνίες...τα καταλάβαμε όλα...είναι αργά για να κρυφτείτε...τώρα τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου