πρώτο σχεδίασμα του χεριού

1.

Ας κινήσουμε εδώ λοιπόν το ΧΕΡΙ, το χέρι του Ανθρώπου.

2.

Το χέρι,αυτή η νυχτερίδα της μέρας,πάντα στη διάθεσή του

βραχίονα που αδιάκοπα το προφταίνει,είναι ένα από

τα υποτακτικά του ανθρώπου.

Κι όταν αναπαύεται εδώ ή εκεί,τρυγόνι ή περιστέρι,συχνά

ανταμώνει με το ταίρι του.

Κι έπειτα πάλι φτερουγίζει τριγύρω,δυνατό ευκίνητο.Του

σκιάζει το μέτωπο,του κρύβει το φως.

Περίτεχνα όπως οι Ευμενίδες.

3.

Κι είναι ακόμα για τον άνθρωπο βάρκα δεμένη

στο μουράγιο

Σαν τη βάρκα τεντώνει το σκοινί.

Ανήσυχο και πεισματάρικο,καθώς το πουλάρι,γνέφει

στηρίζοντας το σώμα πότε στο ένα πόδι,πότε στ' άλλο.



Κι όταν σηκώνεται το κύμα,μοιάζει ν' ανταποκρίνεται με το

σήμα "έτσι κι έτσι".

Φύλλο φοβερό,γόνιμο και σαρκώδες.

Ευαίσθητος θύσανος φοινικιάς,αρθρωτός κορμός του κοκκο-

φοίνικα.

Δείτε πώς τρέχει το δεξί χέρι πάνω σε τούτη τη σελίδα:

ιδού το μέρος του σώματος με τους πιο τέλειους αρμούς!

Ως τους βραχίονες

ο άνθρωπος κάτι θυμίζει από βόδι.

Από τον καρπό και κάτω,καθώς οι αρθρώσεις πληθαίνουν

-δύο καβούρια.

4.

Το χέρι είναι ένα από τα υποτακτικά του ανθρώπου: συχνά

το τελευταίο που σαλεύει.



Κάποτε πληγωμένο,σέρνει στο χαρτί σαν

πρόσθετο άκαμπτο μέλος

ένα στιλογράφο,που αφήνει εκεί τα ίχνη του.

Όταν εξαντληθεί μένει ακίνητο.

Και τότε μαζεύει τα σεντόνια ή τσαλακώνει το χαρτί,σαν

το πουλί που σπαρταρά και ξεψυχά στη σκόνη-στο

τέλος χαλαρώνει και παραδίνεται.



ΦΡΑΝΣΙΣ ΠΟΝΖ

μτφρ.Χριστόφορος Λιοντάκης