Κι όταν τα βράδια-πες μου μικρή-
εκεί, στην πέτρινη φωλιά σου
ρέει το ποτάμι των ματιών,
μαύρο, στα δάχτυλά σου
κι οι φθόγγοι ένα σφιχτό κολιέ,
να πνίγει την μιλιά σου
θα μου λεγες-πες μου μικρή-
πως δεν πονά ποτέ κανείς;
Σώμα που σκαρφαλώνει λεία βουνά
το γέλιο
και το ρυάκι προσκυνά, το μαύρο,
ευαγγέλιο.
9 σχόλια:
ευχαριστώ πολύ
gia tin haritini,
episis
http://www.youtube.com/watch?v=8jHmUFZjgy8
για την Πέννυ
για τον Οδυσσέα
Φαίδρα
εγώ ευχαριστώ, για την έμπνευση..
Πολύ όμορφο
Όποιος λεει πως δεν πονά ποτέ κανείς μάλλον έχει γίνει φάντασμα
Σόλο
ευχαριστώ!
Οντως..
σκέψου πόσοι και πόσοι το παίζουν σούπερμαν
για να μην πω για την αλλεργία που έχουν στο μαύρο, λες και ο πόνος είναι κολλητική ασθένεια:)
Καλησπέρα,
Αυτό για το σουπερμαν μπηχτή για μένα ήταν?
Φιλικά, Σπαϊντερμαν
ένας εκ των δύο
όχι βρε παληκάρι μου!
αλλά για καλό και για κακό θα σε παρακαλέσω να μην το αναφέρεις στον Μπάτμαν, ας μείνει μεταξύ μας..
Δημοσίευση σχολίου