δύο κείμενα για τις αντιφάσεις

ανάκατα-Escher

Η αποθέωση των αντιφάσεων/1



Σαν τραγική λιτανεία επαναλαμβάνεται η ανόητη μνήμη.Απεναντίας,η ζωντανή μνήμη γεννιέται κάθε μέρα,επειδή αρχίζει απ'ό,τι συνέβη και ενάντια σε ό,τι συνέβη.

Aufheben ήταν το ρήμα που προτιμούσε ο Χέγκελ απ'όλα τα ρήματα της γερμανικής γλώσσας.Aufheben σημαίνει,συγχρόνως,διατηρώ και καταργώ.Έτσι αποτίει φόρο τιμής στην ανθρώπινη ιστορία,η οποία γεννιέται θνήσκοντας και δημιουργεί καταλύοντας.



Ο μικρός θάνατος



Δεν μας χαρίζει γέλιο ο έρωτας,όταν φτάνει στα βάθη του ταξιδιού του,στα ύψη της πτήσης του:στα βάθη,στα ύψη,μας αποσπά βογκητά και στεναγμούς,φωνές πόνου,ακόμη κι αν είναι πόνος χαρούμενος,και,αν το καλοσκεφτεί κανείς,δεν υπάρχει τίποτα το παράξενο,γιατί η γέννηση είναι μια χαρά που πονάει.Μικρό θάνατο αποκαλούν στη Γαλλία την κορύφωση του αγκαλιάσματος,που μας ενώνει θραύοντάς μας και μας σμίγει χάνοντάς μας και μας αρχίζει τελειώνοντάς μας.Μικρό θάνατο τον αποκαλούν,μέγας όμως,παμμέγιστος πρέπει να είναι,αν μας γεννάει σκοτώνοντάς μας.



Εδουάρδο Γκαλεάνο

6 σχόλια:

Fatale είπε...

Φαίδρα ..
''μας γεννάει σκοτώνοντάς μας''...
Πόσο μεγάλη αλήθεια είναι αυτή βρε φιλενάδα...πόσο μεγάλη ..

Φιλιά

faraona είπε...

"Μικρό θάνατο τον αποκαλούν,μέγας όμως,παμμέγιστος πρέπει να είναι,αν μας γεννάει σκοτώνοντάς μας."


Μεγαλη αληθεια οντως....οπως ειπε και η Fatal.


KISSES

Φαίδρα Φις είπε...

fatale μου,
είναι αλήθεια πράγματι αλλά σκέφτομαι κι εκείνους που γεννιούνται νεκροί,όπως τα παιδιά του τρίτου κόσμου...

σε φιλώ πολύ καλή μου φίλη
πάντα με συγκινείς με τις ευαισθησίες σου.

Φαίδρα Φις είπε...

φαραωνάκι,
όλοι μιλούν για ιστορία και πολιτική,
αλλά την αληθινή ζωή,κανείς τους δε βγήκε έξω να την αντιμετωπίσει και λυπάμαι που το λέω αλλά η ζωή για κάποιους αθρώπους του πλανήτη μόνο αντιμετωπίζεται,κάτι σαν πόλεμος,σαν επιδημία,με άθλιους και χυδαίους όρους "επιβίωσης",
εκεί κανείς δε θα μπορεί να πει αυτή τη φράση ως σπουδαία...
και είναι σπουδαία,αλλά σπουδαιότερη είναι η ζωή ειδικά όταν μιλάμε για παιδιά,

σ'ευχαριστώ που μοιραζόμαστε,
αν πας στην Τράπεζα να μου πεις,
θα σου πω και αύριο που θα επιστρέψω

πολλά πολλά φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Πολύ αληθινές και οι δύο αντιφάσεις..και πόσο μικρός νιώθει ο άνθρωπος όταν τις συναντά και τον αφορούν,σαν κι αυτές που αναφέρεις στα σχόλιά σου Φαίδρα, μα και πόσο μεγάλος για να τις αντέχει και να τις εμπεριέχει..
"η ζωντανή μνήμη γεννιέται κάθε μέρα,επειδή αρχίζει απ'ό,τι συνέβη και ενάντια σε ό,τι συνέβη."
Πολλά και πολλοί την κρατούν ζωντανή.
Πάλι παραμιλάω
Φιλιά
Πέννυ

Φαίδρα Φις είπε...

Πέννυ μου γλυκιά καλημέρα,
έχεις δίκιο,
"να τις αντέχει και να τις εμπεριέχει"...
όσο για το παραμιλητό σου είναι απολύτως ευπρόσδεκτο και ανάλογο με τα δικά μου παραληρήματα...
σ'ευχαριστώ
πολλά πολλά φιλιά
πώς είναι ο πυρετός και το κρυολόγημα?
πέρασε? ήρθανε και φίλοι?