"..Γιατι να αιτιολογήσουμε
τις ληστρικές μας επιδρομές στις τράπεζες
που κρατάνε στα χρηματοκιβώτια τους
τον κλεμμένο μας χρόνο;
..
Περάσαμε απ' τα σχολικά
μπουντρούμια της πλήξης, της ανίας των
σχολικών θρανίων, των χαμένων ωρών μέσα
σε τέσσερις τοίχους. Περάσαμε και από
τα πανεπιστήμια με τους φοιτητές τους
και το μαχητικό.τους ρόλο, αυτόν της
δήθεν επαναστατημένης νεότητας. Τι
ειρωνία!
..
Γνωρίσαμε τη πλήξη των απομονώσεων που γεννά ο σύγχρονος κόσμος. Στις φυλακές- διαμερίσματα, στους ασφυκτικούς δρόμους, στα γεμάτα μαγαζιά. Στις οικογένειες, τις σχέσεις φίλων , τις ερωτικές σχέσεις. Εκεί όπου τα πραξικοπήματα της επανάληψης βιάζουν τη ζωντάνια της ύπαρξης, όπου οι αριθμοί ασελγούν στο άγνωστο και στο τυχαίο, όπου η οικονομία αλυσσοδένει τα βιώματα. Αφουγκραστήκαμε τους ανήσυχους ύπνους μέσα στη μητρόπολη, αντικρύσαμε τα κενά βλέμματα, ακούσαμε τις προσταγές των αφεντικών και είδαμε τα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Όλα τα πρέπει της σύγχρονης ζωής.
..
Ο κόσμος μας έχει μια μεγάλη ικανότητα : να συμπαρασύρει στους ρυθμούς του, σ' αυτές τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες τις φωνές αντίδρασης, τις διαμαρτυρίες εναντίων του, τα διλήμματα που γεννά ο ίδιος. Να θάβει τις αντιφάσεις του. Να εξοστρακίζει τις σφαίρες γι' αυτόν. Ορμητικός χείμαρρος υπερπληροφόρησης, τεχνολογικής εξέλιξης, αναισθησίας.
..
Για να τελειώνουμε. Είμαστε απ' τη πλευρά του αγώνα κόντρα στην εξουσία.
Στην όχθη της διαφορετικότητας."
..
Γνωρίσαμε τη πλήξη των απομονώσεων που γεννά ο σύγχρονος κόσμος. Στις φυλακές- διαμερίσματα, στους ασφυκτικούς δρόμους, στα γεμάτα μαγαζιά. Στις οικογένειες, τις σχέσεις φίλων , τις ερωτικές σχέσεις. Εκεί όπου τα πραξικοπήματα της επανάληψης βιάζουν τη ζωντάνια της ύπαρξης, όπου οι αριθμοί ασελγούν στο άγνωστο και στο τυχαίο, όπου η οικονομία αλυσσοδένει τα βιώματα. Αφουγκραστήκαμε τους ανήσυχους ύπνους μέσα στη μητρόπολη, αντικρύσαμε τα κενά βλέμματα, ακούσαμε τις προσταγές των αφεντικών και είδαμε τα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Όλα τα πρέπει της σύγχρονης ζωής.
..
Ο κόσμος μας έχει μια μεγάλη ικανότητα : να συμπαρασύρει στους ρυθμούς του, σ' αυτές τις ιλιγγιώδεις ταχύτητες τις φωνές αντίδρασης, τις διαμαρτυρίες εναντίων του, τα διλήμματα που γεννά ο ίδιος. Να θάβει τις αντιφάσεις του. Να εξοστρακίζει τις σφαίρες γι' αυτόν. Ορμητικός χείμαρρος υπερπληροφόρησης, τεχνολογικής εξέλιξης, αναισθησίας.
..
Για να τελειώνουμε. Είμαστε απ' τη πλευρά του αγώνα κόντρα στην εξουσία.
Στην όχθη της διαφορετικότητας."
Φοίβος Χαρίσης
Ντάλιος Αργύρης
Δήλωση στο ειδικό δικαστήριο 29/11/2013
* ο τίτλος από το τραγούδι του Νικόλα Άσιμου
http://www.youtube.com/watch?v=uEk9OpOYp3A