Η τιμή της τιμής..
Τιμή δεν έχει η αγάπη
Τιμή δεν έχει κι η τιμή
ποιός την πουλά; ποιός αγοράζει;
ποιός τηνε βγάζει στο σφυρί;
Τιμή δεν έχει η αγάπη
Τιμή δεν έχει κι η ζωή
όποιος την έχει τηνε δίνει
με μια ματιά, με ένα φιλί.
Αν έχεις λίγη αγάπη δώσ' μου
να μου γλυκάνεις την ζωή.
Τιμή δεν έχει η αγάπη
τιμή δεν έχει κι η τιμή.
Τιμή δεν έχει η αγάπη
τιμή δεν έχει κι η τιμή.
*με αγάπη, από τους θιγόμενους ,
για τους θιγμένους..
δείτε την ταινία εδώ, επίκαιρη όσο ποτέ..
"θέλεις να πας μακριά;"
Στο χώρο μίας εικαστικής έκθεσης της Άννας Μελή, ένα δωμάτιο – ημερολόγιο που στο κέντρο του δεσπόζει ένα διαδραστικό φόρεμα, καλείται η ηθοποιός να δώσει μία μάχη με τις φοβίες και τα όνειρά της.
Τα όπλα της είναι ένας χείμαρρος από ακατέργαστες σκέψεις και μικρές περιπέτειες, περιστατικά και εικόνες μιας ιδιαίτερης καθημερινότητας και ερωτήματα, πολλές φορές απλά, που δεν έχουν όμως πάντα απαντήσεις.
Το ρούχο/γλυπτό αναπαριστά την εξιδανικευμένη της εικόνα. Το εικαστικό περιβάλλον, υλικό και εικονικό, λέξεις τυπωμένες σε βιβλίο, σε πηλό ή ειπωμένες από την ηθοποιό δημιουργούν ένα φαντασιακό περιβάλλον που ξεκινάει από το δωμάτιο και το ημερολόγιο μιας κοπέλας λίγο πριν την ενηλικίωση της στην Αθήνα του σήμερα και τελειώνει σε ένα μαγικό κόσμο όπου όλα είναι πιθανά.
Η ηθοποιός, το ρούχο/γλυπτό, τα έργα/ημερολόγια και οι προβολές/ήχοι, συνθέτουν έναν ψυχικό μηχανισμό με τις γνωστές τρεις περιστάσεις του ψυχικού μηχανισμού όπως τις περιέγραψε ο Φρόυντ: το Υπερεγώ, το Εγώ και το Αυτό.
Ένα βιωματικό έργο που εναλλάσσεται ανάμεσα σε παράλογο και λογική, σε όνειρο και πραγματικότητα. Μία προσπάθεια για ένα πορτρέτο ενός σύγχρονου κοριτσιού, με «επικίνδυνη» αφέλεια, που προσπαθεί να τοποθετηθεί στον παρηκμασμένο πολιτισμό του τώρα, μέσα από τις δυσκολίες της «εύκολης» εποχής. Απομονωμένη και αντιμέτωπη συνεχώς με τον εαυτό της, μαλώνει και επαναστατεί σαν να βρίσκεται πάντα στο ίδιο σημείο. Σε ένα σημείο ανάμεσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, εκεί όπου ο καθένας κρίνει και κρίνεται διαρκώς. Το έργο είναι αισιόδοξο αλλά ταυτόχρονα και σκληρό προς αυτούς που δημιούργησαν τον κόσμο μέσα στον οποίο καλείται να βρει τις λύσεις η ηρωίδα.
Η ομάδα που δούλεψε για το έργο στα πλαίσια του πειραματισμού είναι: η εικαστικός Άννα Μελή, η ποιήτρια και ηθοποιός Πέννυ Μηλιά, η πληροφορικός Βούλα Ζώη, η ενδυματολόγος Άννα Σαντοριναίου. Υπεύθυνος του εργαστηρίου, της τελικής επεξεργασίας του κειμένου και σκηνοθεσίας είναι ο Μάνθος Σαντοριναίος.
Τα όπλα της είναι ένας χείμαρρος από ακατέργαστες σκέψεις και μικρές περιπέτειες, περιστατικά και εικόνες μιας ιδιαίτερης καθημερινότητας και ερωτήματα, πολλές φορές απλά, που δεν έχουν όμως πάντα απαντήσεις.
Το ρούχο/γλυπτό αναπαριστά την εξιδανικευμένη της εικόνα. Το εικαστικό περιβάλλον, υλικό και εικονικό, λέξεις τυπωμένες σε βιβλίο, σε πηλό ή ειπωμένες από την ηθοποιό δημιουργούν ένα φαντασιακό περιβάλλον που ξεκινάει από το δωμάτιο και το ημερολόγιο μιας κοπέλας λίγο πριν την ενηλικίωση της στην Αθήνα του σήμερα και τελειώνει σε ένα μαγικό κόσμο όπου όλα είναι πιθανά.
Η ηθοποιός, το ρούχο/γλυπτό, τα έργα/ημερολόγια και οι προβολές/ήχοι, συνθέτουν έναν ψυχικό μηχανισμό με τις γνωστές τρεις περιστάσεις του ψυχικού μηχανισμού όπως τις περιέγραψε ο Φρόυντ: το Υπερεγώ, το Εγώ και το Αυτό.
Ένα βιωματικό έργο που εναλλάσσεται ανάμεσα σε παράλογο και λογική, σε όνειρο και πραγματικότητα. Μία προσπάθεια για ένα πορτρέτο ενός σύγχρονου κοριτσιού, με «επικίνδυνη» αφέλεια, που προσπαθεί να τοποθετηθεί στον παρηκμασμένο πολιτισμό του τώρα, μέσα από τις δυσκολίες της «εύκολης» εποχής. Απομονωμένη και αντιμέτωπη συνεχώς με τον εαυτό της, μαλώνει και επαναστατεί σαν να βρίσκεται πάντα στο ίδιο σημείο. Σε ένα σημείο ανάμεσα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, εκεί όπου ο καθένας κρίνει και κρίνεται διαρκώς. Το έργο είναι αισιόδοξο αλλά ταυτόχρονα και σκληρό προς αυτούς που δημιούργησαν τον κόσμο μέσα στον οποίο καλείται να βρει τις λύσεις η ηρωίδα.
Η ομάδα που δούλεψε για το έργο στα πλαίσια του πειραματισμού είναι: η εικαστικός Άννα Μελή, η ποιήτρια και ηθοποιός Πέννυ Μηλιά, η πληροφορικός Βούλα Ζώη, η ενδυματολόγος Άννα Σαντοριναίου. Υπεύθυνος του εργαστηρίου, της τελικής επεξεργασίας του κειμένου και σκηνοθεσίας είναι ο Μάνθος Σαντοριναίος.
Στο θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, κάθε Τετάρτη στις 9.30 ως την Άνοιξη..
Σας περιμένω στην ανοιχτή πρεμιέρα για φίλους την Τετάρτη 26 Οκτωβρίου, στις 9. 30.
...
είμαι βαθιά θλιμμένη
παλιότερα θα ορκιζόμουν οτι ξέρω καλά να το κάνω αυτό
τώρα απλά διαβάζω τις λέξεις που φτιάχνουν αυτό που είμαι
απόσταση
α π ό σ τ α σ η
πάρε απόσταση
δώσε απόσταση
εστίασε
σήκωσε το χέρι
εστίασε
ακινητοποίησε το ένα σου χέρι με το άλλο
μην ξεχνάς να αναπνέεις
συγκεντρώσου στον στόχο
στόχευσε
πάρε απόσταση
δώσε απόσταση
δώσε αυτό που έχεις να δώσεις
ανάπνεε
μην το σκέφτεσαι
το αξίζει
ο στόχος σου, το αξίζει
χτύπα
Η έκθεση
Έπειτα απο την επιτυχημένη παρουσία του φεστιβάλ Eleventh Plateau στα πολιτιστικά δρώμενα της Ύδρας, η έκθεση Eleventh Plateau ταξιδεύει στην Αθήνα, τον Οκτώβριο στο Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων. Η έκθεση διερευνά το ρόλο της τέχνης σε σχέση με τα σύγχρονα κρίσιμα οικολογικά ζητήματα και τελεί υπο την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, του Βρετανικού Συμβουλίου και του Medies: Μεσογειακό Γραφείο Πληροφόρησης για το Περιβάλλον, τον Πολιτισμό και την Αειφόρο Ανάπτυξη. Τα έργα εστιάζουν στις περίπλοκες δομές της αναπαράστασης της φύσης, σε συνάρτηση με το αστικό περιβάλλον. Ανιχνεύοντας συμπληρωματικά επίπεδα από το αστικό τοπίο των Αθηνών, το ηφαίστείο του Στρόμπολι, από χαρτογραφίσεις νησίδων, αρχαιολογικών θραυσμάτων και μεταμορφώσεις πτηνών.Συντελεστές
Εικαστικοί:
Δανάη Στράτου, Kate MccGwire, Mat Chivers, James P Graham, Augusta Ogilvy, Martin Sexton, Βλαδίμηρος Λεβίδης, Γιάννης Χρηστάκος.
Καλλιτεχνικές & Αρχιτεκτονικές Συμμετοχές:
Δημήτρης Μακρής, Αλέξανδρος Μυκονιάτης
Kom.Post Collective, MedeaElectronique
Fixatif Works: Ελεάννα Μαρτίνου & Γιώργος- Ίκαρος Μπαμπασάκης
Nomadic Architecture: Ελένη Τζιρτζιλάκη
Vital Space Projects: Δανάη Στράτου & Αλεξάνδρα Στράτου
E.D.W workshop: Ευάγγελος & Βαλεντίνη Καιμάκη
Room For Thought: Παναγιώτης Μαλεφάκης, Αγάπη Πρωίμου, Δήμητρα Σταματίου
Space Syntax: Αθηνά Λαζαρίδη, Πέτρος Λαζαρίδης
Re/Place: Θωμάς Αμαργιανός, Kay Mack, Andrea Marcuccetti, Tamiko Onozawa, Patricia Sendin, Maximilian & Simin Vogels
Συνεργάτες Παραγωγής: Χριστίνα Στριμπάκου, Εμμανουήλ Κουτσουρέλης, Έμυ Σωτήρχου
Σύμβουλοι σε θέματα Green Design: Busy BuildingΠαραγωγή: Out Of The Box Σύλληψη/Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Σωζήτα Γκουντούνα
περισσότερες πληροφορίες εδώ
αλλά καλύτερα να τα πούμε από κοντά στα εγκαίνια
την παρασκευή στις οκτώμιση στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων (http://www.sea.org.gr )Ερμού 134-6, Θησείο.
Όπως μπορείς πια δούλεψε, μυαλό.—
Ένας νέος, της Tέχνης του Λόγου —στο 24ον έτος του
Όπως μπορείς πια δούλεψε, μυαλό.—
Τον φθείρει αυτόν μια απόλαυσις μισή.
Είναι σε μια κατάστασι εκνευριστική.
Φιλεί το πρόσωπο το αγαπημένο κάθε μέρα,
τα χέρια του είναι πάνω στα πιο εξαίσια μέλη.
Ποτέ του δεν αγάπησε με τόσο μέγα
πάθος. Μα λείπει η ωραία πραγμάτωσις
του έρωτος· λείπει η πραγμάτωσις
που πρέπει νάναι κι απ’ τους δυο μ’ έντασιν επιθυμητή.
(Δεν είν’ ομοίως δοσμένοι στην ανώμαλη ηδονή κ’ οι δυό.
Μονάχ’ αυτόν κυρίεψε απολύτως).
Και φθείρεται, και νεύριασε εντελώς.
Εξ άλλου είναι κι άεργος· κι αυτό πολύ συντείνει.
Κάτι μικρά χρηματικά ποσά
με δυσκολία δανείζεται (σχεδόν
τα ζητιανεύει κάποτε) και ψευτοσυντηρείται.
Φιλεί τα λατρεμένα χείλη· πάνω
στο εξαίσιο σώμα —που όμως τώρα νοιώθει
πως στέργει μόνον— ηδονίζεται.
Κ’ έπειτα πίνει και καπνίζει· πίνει και καπνίζει·
και σέρνεται στα καφενεία ολημερίς,
σέρνει με ανία της εμορφιάς του το μαράζι.—
Όπως μπορείς πια δούλεψε, μυαλό.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)