Land of the free

Αυτούς που ζουν

Κάτω απ’ τα ακριβά παπούτσια σας

Εκεί που αρχίζει ο πολιτισμός σας

Κι ελευθερία πάντα λεν τη μάνα τους

Όσους μεθάνε και σας βρίζουν

Όσους σιωπούν, και σιωπούν, και σιωπούν

Και την ζωή τους πουλάνε ολάκερη φτηνά

Γιατί φτήνα μονάχα αγοράζετε

Όσους κοιμούνται και ξυπνούν

Και πια δεν σας χρειάζονται

Γιατί στο στόμα την ανάγκη έχουν φιλήσει

Κι ό,τι αρχίζει, αυτοί το ‘χουν αρχίσει

Τους ξεχασμένους και τους τσακισμένους

Τους παρανο'ι'κούς και τους κυνηγημένους

Τους ξεπεσμένους, τους εξεφτελισμένους

Τους ηττημένους

Ένα τραγούδι, σαν αγρίμι

στα στήθη μου τους φωνάζει,

ελευθερωτές.

Χαρά Τείνει

Κι όταν τα βράδια-πες μου μικρή-

εκεί, στην πέτρινη φωλιά σου

ρέει το ποτάμι των ματιών,

μαύρο, στα δάχτυλά σου

κι οι φθόγγοι ένα σφιχτό κολιέ,

να πνίγει την μιλιά σου

θα μου λεγες-πες μου μικρή-

πως δεν πονά ποτέ κανείς;

Σώμα που σκαρφαλώνει λεία βουνά

το γέλιο

και το ρυάκι προσκυνά, το μαύρο,

ευαγγέλιο.

gia tin haritini

so fucked up

Οι πρώην αριστεροί
είναι οι πιο fucked up
τύποι που έχω γνωρίσει.

Χρησιμοποιούν κατά κόρον
αρραγή ιδεολογικά προσχήματα
ενώ θέλουν απλά να γαμήσουν
ό,τι τους έχει γαμήσει.

ΑφύΠνιση

Τα όνειρα δεν είναι τρελά,
τρελή είναι η αφύπνιση.

Στο χορτάρι που σκέπασε
τις αιτίες και τις συνέπειες,
πρέπει κάποιος να είναι ξαπλωμένος
με το στάχυ στα δόντια
και να χαζεύει τα σύννεφα.

Αντίο.
Ως αύριο.
Ως την άλλη συνάντηση.

*Wislava Szymborska
"Τέλος κι αρχή"

όλα είναι απλά..

Εκεί όπου τα πράγματα είναι απλά

χρόνια μένει απάτητος ο δρόμος

Φυτρώνουνε χορτάρια μαλακά

και τρόμος.

Τα δέντρα εκεί δεν έχουνε σκιά

το όνομά σου μοναχά φωνάζουν

μ’ ωραία στόματα οι ώρες μα φριχτά

πλαγιάζουν.

Ότι κι αν πέρασε σκύβει και σε κοιτά

μιλούν και τραγουδούν γλυκά τ’ αστέρια

πετάνε δίπλα σου, σου δίνουνε φιλιά,

σου δίνουν χέρια.

Εκεί όπου τα πράγματα είναι απλά

δεν πήγαμε. Ποτέ μας δεν θα πάμε.

Παράξενα τραγούδια και λειψά

θα τραγουδάμε.