Περσεφόνη και άλλα ποιήματα

Περσεφόνη

Να γινόταν να χαθώ

καθώς χάνονται όλοι όσοι μαζεύουνε λουλούδια

έτσι συλλογιζότανε καθώς

περνούσε τα φανάρια της Ομόνοιας

για να κατέβει

όχι στον Άδη(ακόμη)

αλλά στις σκάλες τις ακίνητες της Ομόνοιας

της Άνοιξης ένας κόκκος να γινόμουν

που καταδέχτηκε

ως και τις σκονισμένες τέντες της Κεραμεικού

έλεγε καθώς έπαιρνε από τη νέα κοπέλα μια προκήρυξη

που φώναζε τους εργαζόμενους στο ύφασμα

σε μια ακόμη εικοσιτετράωρη απεργία.

Να'χα εικοσιτέσσερις ώρες

απόλυτης ζωής

χαϊδεύοντας τον σφριγηλό μαστό

τούτης της μέρας

που με ουράνια βία κατασκήνωσε

στα μάτια

σκεφτόταν καθώς πέρναγε σκυφτή

πλάι στη φλογέρα

που συνόδευε το κασετόφωνο

ενός τυφλού στολισμένου με λαχεία.

Αν είχα λίγη τύχη ένα φως

από αυτό που κατοικεί μέσα στο άλλο

καθώς τώρα τις σκάλες παίρνω

για τ'απάνω

Παιδί παρθένο πάλι να χαθώ

καθώς χαθήκαν όλοι όσοι μαζεύανε λουλούδια

και μια φορά ακόμη να βρεθώ

πάνω στο χώμα.

(Άνοιξη 1988)

............................................

κοιτάζω τα ρούχα μας

τα πεταμένα βιαστικά πριν τον έρωτα

τι φύρδην μίγδην,τι ανακάτωμα,

σαν τα ρούχα των άτυχων

που τους στήναν στα σκοπευτήρια

ή τους στοιβάζαν στους θαλάμους αερίων

Τι τύχη καλή μου

που θα τα ξαναξεχωρίσουμε με τα χέρια μας

θα τα φορέσουμε στα κορμιά μας και θα φύγουμε

κι ας ήταν ποτέ να μην ξαναβρεθούμε

...............................................

κι ο εαυτός σου να σε συγκινεί

δεν είναι λίγο

το μεσημέρι πολιορκεί το δωμάτιο

το ντιβάνι,τις καρέκλες,τα βιβλία

κοιτάζω το σώμα μου

τι μυστήριο! τι τελική αφετηρία!

στον τοίχο κοιτάζω τα νοερά μου πτυχία

Πτυχία.Τι'ναι τα πτυχία?

Παραφορά του επιτυχία?

του ευτυχία?

σύντμηση του πτυελοδοχεία?

Πανεπιστήμιο Αθηνών κρεματόριο του πνεύματος!

εφτά χρόνια να κατεβώ τριανταεφτά σκαλιά.

Τι κάθεστε εκεί μέσα αριβίστες πασοκάκια

φιλόσοφοι του μεσονυκτίου

κυρίες με διπλά επίθετα?

Κι έχετε και τον Ηράκλειτο

στα ράφια σας

να σας κοιτάει!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΤΙΛΗΣ.