καλάθι και φάουλ

πόλοκ

Μερικοί άνθρωποι μόνο έτσι καταλαβαίνουν.Όσο σκληρό κι αν φαίνεται αυτό.Κόβοντάς τους το φως.Για ώρες,μήνες,χρόνια.Για μια ζωή,αν χρειαστεί.Τους το γνωστοποιείς.Να πάρουν μέτρα,να προστατευτούν.Να φροντίσουν να μην εγκλωβιστούν.Ν'ανάψουν τα κεριά,τις λάμπες τους.Τους στέλνεις το χαρτί με την ειδοποίηση.Τους το καρφιτσώνεις στην πόρτα τους.Τους το λες κατάμουτρα και με το καλό και με το κακό:είμαι επιβαρημένος.Το δίκτυο είναι επιβαρημένο.Δεν μπορώ.Είμαι αλλού.Έχω φύγει.Ίσως αργότερα.Θα σας ειδοποιήσω ΕΓΩ.Τίποτα.Δεν πιστεύουν ότι μπορεί να έχεις κάτι πιο σοβαρό απ'αυτούς,απ'τα προβλήματά τους,την ομορφιά τους,τα βάσανά τους,τις καριέρες τους,τα παιδιά τους.Περιστρέφονται συνεχώς γύρω από το κέντρο τους.Δίνες έτοιμες να σε ρουφήξουν.Ό,τι επιθυμείς εσύ,ό,τι θέλεις είναι φυγόκεντρες δυνάμεις.Έχουν χιλιάδες προβλήματα.Φως,ούτε ένα κεράκι.Στις θύελλες περιμένουν τη λάμπα θυέλλης κάποιου άλλου.Κάποιου άλλου το πετρέλαιο.Όσο κι αν είναι το σάπισμά τους,δε λένε,δε θέλουν,δεν μπορούν να το γυρίσουν σε πετρέλαιο.Το λάδι σου θέλουν.Να σου το βγάλουν.Να σε λιώσουν.Αυτοί δεν είναι άνθρωποι.Είναι μυλόπετρες.Βουβές,κατάμαυρες,θεοσκότεινες.

Δε θέλω,δε θέλω να έχω.

Οι άλλοι πάλι,αντί για μάτια,έχουν δυο ζυγαριές.Ζυγίζουν,κόβουν και ράβουν ανάλογα με το πώς νομίζουν ότι πρέπει να παίζεις στο τοπικό τους πρωτάθλημα.Καραδοκούν για το παραμικρό σου λάθος,το κόμμα που σου ξέφυγε,μια στραβοκλωτσιά,μια καλαμιά πάνω στην τρέλα του παιχνιδιού,μια χαμένη μπαλιά...Κι αρχίζουν τα τηλεφωνήματα,τα sms και τα e-mail στους "φίλους":"Το είδες τον δικό σου.Τον άκουσες.Αυτός είναι τελικά".Κάνουν τραπέζια και συναθροίσεις,συνεδριάζουν με το θέμα σου,καλούν τους ορκισμένους σου εχθρούς ν'ακούσουν το τραγούδι που χρόνια τραγουδούν εις βάρος σου.Τους τραπεζώνουν γενναιόδωρα αυτοί που του αγγέλου τους νερό δεν έδιναν.Τώρα όμως υπάρχει λόγος σοβαρός.Σε ξεσκέπασαν.Σε συνέλαβαν.Θα σε ξετινάξουν.Θα σε δώσουν.

Τι κρίμα να μην τους είχες πάρει χαμπάρι από παλιά.Να κάνεις τα ωραία σου λάθη νωρίτερα και τακτικότερα,τις απαγορευμένες σου στροφές,τις σούζες και τις βόλτες στους βαλτότοπους που οι φουκαράδες δεν τολμήσαν και ούτε θα τολμήσουν ποτέ.

Δεν θέλω.Δεν θέλω να έχω...

του Θοδωρή Γκόνη