"φρυκτωρίες"...

η ανάρτηση αυτή λειτουργεί συμπληρωματικά κοντά σ'εκείνη της 21ης Μαρτίου...

ΑΝ ΔΕ ΜΟΥ'ΔΙΝΕΣ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΥΡΙΕ

[...]Δεν ξοδεύω τον ήλιο σου άδικα δεν πετώ ούτε ψίχουλο απ'ό,τι μου δίνεις γιατί σκέφτομαι την ερμιά και τις κατεβασιές του χειμώναγιατί θα'ρθει το βράδυ μου.Γιατί φτάνει όπου να'ναι το βράδυ μου,Κύριε και πρέπει να'χω κάμει πριν φύγω την καλύβα μου εκκλησιά για τους τσοπάνηδες της αγάπης.

απόσπασμα,Νικηφόρος Βρεττάκος

Ο ΚΑΚΤΟΣ

Έτσι καθώς ακροβατούσε στο κενό,στην παρυφή του φύλλου,σε δηλωμένη και χρωματική και ποιοτική προς τον κάκτο αντίθεση η εν λόγω συστηματική διαφωνία δεν είχε άλλο ενδιαφέρον παρά μόνο σαν ποίηση σαν ακραία δυνατότητα μιας Άνοιξης...

απόσπασμα,Νίκος Φωκάς

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία,δε θα πει ανοίγω ένα παράθυρο για τη συναλλαγή. τελείωσαν πια τα πρελούδια,ήρθε η ώρα του κατακλυσμού, όσοι δεν είναι αρκετά κολασμένοι πρέπει επιτέλους να σωπάσουν,να δουν με τι καινούριους τρόπους μπορούν ν'απαυδήσουν τη ζωή.Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία.Να μη με κατηγορήσουν για ευκολία,πως δεν έσκαψα βαθιά,πως δε βύθισα το μαχαίρι στα πιο γυμνά μου κόκαλα,όμως είμαι άνθρωπος κι εγώ,κι επιτέλους κουράστηκα,πώς το λένε,κούραση πιο τρομαχτική από την ποίηση υπάρχει?Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία,βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί την καταστροφή του.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΚΟΥΡΤΑΛΩ ΚΑΙ ΔΕ ΜΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ

Ό,τι δεν είναι τέχνη μες στην τέχνη αυτό το ανθρώπινο αυτό κι εμάς κι αυτήν θα μας ξεκάνει...

απόσπασμα,Βύρων Λεοντάρης

Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ

Πάσχα και βιολέτες δε γνωρίζω.Τη μόνη ανάσταση που ξέρω είναι όταν μόλις σηκώνεται κάποιο αεράκι και δροσίζει λίγο τη φοβερή κάψα της ζωής μου.Τότε παύω να ουρλιάζω-ή να τραγουδάω όπως νομίζει ο κόσμος- γιατί το θαύμα της δροσιάς μέσα μου βαθιά λέει περισσότερα απ'όλα όσα δημιουργώ για να μην πεθάνω από τη ζέστη.

απόσπασμα,Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Η ΠΟΙΗΣΗ ΔΕ ΜΑΣ ΑΛΛΑΖΕΙ

η ποίηση κατυστερεί τη μεταμόρφωση κάνει πιο δύσκολη την καθημερινή μας πράξη...

απόσπασμα,Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

ΠΟΙΗΣΗ

Ποίηση ανάμνηση από φίλντισι περίπατος τα ξημερώματα άναμμα τσιγάρου κατά λάθος από φεγγάρι χαρταετός που ξέγυγε απ'τα χέρια παιδιού κλάμα παιδιού στη μέση πανηγυριού φιλία ανάμεσα σε δύο προδοσίες κλωνάρι που ταξιδεύει δασκάλα μόνη μελαγχολική στο διάλειμμα ένα βιολί που παίζει μοναχό του αριθμός 7 της καρδιάς τα μέσα φυλλώματα [...]πεταλούδα που γλιτώνει απ'τη φωτιά[...]μαύρος ήλιος καλοκαιρινός άσπρος ήλιος χειμωνιάτικος λεμόνι κάρβουνο γλυκό του κουταλιού νύχτα στρωμένη τσιγάρα λέξεις...

απόσπασμα,Θωμάς Γκόρπας

ΚΟΥΦΟΝ ΓΑΡ ΧΡΗΜΑ

η ποίηση πρέπει να'ναι ένα ζαχαρωμένο βότσαλο πάνω που θά'χεις γλυκαθεί να σπας τα δόντια σου...

απόσπασμα,Αργύρης Χιόνης

ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ

χρόνια διανυκτερεύω,έχω να κοιμηθώ χιλιάδες ώρες,πίνω όλα τα φάρμακα(ποιήματα)που φτιάχνω και δε λέω να πεθάνω,μάλλον δυναμώνω,φοράω το μαύρο παλτό,το μαύρο κεφάλι,έξω χιονίζει,δεν ακούει κανείς.

απόσπασμα,Γιάννης Κοντός

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ

Με τέσσερις αισθήσεις γυρίζει ή με έξι ραβδοσκοπώντας φλέβες του ουρανού ώσπου σκοντάφτει στον προτελευταίο στίχο,αυτός ο στίχος είναι αχθοφόρος που σηκώνει στις πλάτες του το ποίημα και σταθερός βατήρας για τον τελευταίο στίχο που παίρνει φόρα και πηδάει στο κενό[...]

απόσπασμα,Μιχάλης Γκανάς

ΥΠΑΡΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΛΗΣΤΕΥΩ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ

...από κει κουβαλάω με κόπο υπέροχα ποιήματα,είναι διάφανα και φωτεινά κι ανέκφραστα,αλλά στο δρόμο,μου πέφτουνε,σπάνε,τα μπαλώνω,τα κολλάω με λέξεις,με λέξεις που οι άνθρωποι λένε,μ'αυτά που ξέρω,που βλέπω κι ακούω και τα χαλάω μ'αυτό που υπάρχει.

Γιάννης Πατίλης

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ,ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ,Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

τα ποιήματα είναι τόσο δύσκολα,το ξέρετε,κι αν σηκώσεις τις λέξεις,είναι τόσο θλιμμένα σαν δάχτυλα που πόνεσες μια νύχτα με αγωνίες,

ένα ποτάμι είναι ένας ξένος που κρύβεται,το ξέρετε,την ημέρα πηγαίνει στη θάλασσα,το απόγευμα λουφάζει ακίνητο σαν αγρίμι που πέρασαν δίπλα του κυνηγοί,

ο ποιητής,ένας δήθεν αδιάφορος που κρύβει τα χέρια του στις τσέπες.

Γιώργος Μαρκόπουλος