το σώμα μου κι εγώ

Van Gogh-Rhone

Αντιγόνη και Κρέοντας:η αναρχία,το πρόσχημα της τάξης.Αλλά η Αντιγόνη γίνεται Κρέοντας τόσο εύκολα,δηλαδή έχοντας επικαλεστεί τους πιο κρυφούς νόμους που δεν μπορούν να μην αντιτίθενται στους άλλους ,στους νόμους της πολιτείας, ο άνθρωπος,παραιτούμενος από την αληθινή του τάξη,περιορίζεται στο αυθαίρετο που διευκολύνει τους καθημερινούς συμβιβασμούς αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα ενάντια στο άγχος.Η χρησιμότητα λοιπόν,κάθε ηδονικού σοκ είναι να αποκαλύπτει τη ματαιότητα των καθημερινών συμβιβασμών.Μετά την πράξη του έρωτα,η χαρά που προκύπτει,όποιο κι αν είναι το ύφος ή ο βαθμός τους στεναχωρημένου έρωτα που δοκιμάστηκε,συνηθίζει να μην παριορίζεται καθόλου σε τόσο λίγο.Έτσι οι ειδικοί,σημείωσαν τα κέρδη από την ερωτική θέρμη και από το μυστικισμό.Αυτός που τραυλίζει από ηδονή δε θ'αργήσει να μπει στην αναζήτηση των Θεϊκών νόμων,των νόμων που είναι ανώτεροι από εκείνους που έχουν θεσπιστεί για την ευτελή οικονομία αυτής της σφαίρας προσδοκίας.Είναι γιατί οι χειρονομίες,οι κινήσεις των νεφρών και οι διάφορες επαφές,παρ'όλο που με βολεύει να τις θεωρώ ασήμαντες,πρέπει να το ομολογήσω,σε ερωτήσεις που δεν αφορούν καθόλου και μόνο την επιδερμική ευτυχία.[...]

Όσο αστραφτερή κι αν είναι η πυρκαγιά πυ ανάβει στα μέλη μου,στο στήθος μου,στα μάτια μου,πρέπει να ομολογήσω ότι η πράξη,η αρχή της,δε μου αποκάλυψε τίποτα το σημαντικό.Και όμως δεν ήταν το σώμα μου αλλά το πνεύμα μου που ζητούσε έναν καθρέφτη.Μια διάχυση η οποία μου φαινόταν ότι θα μου επέτρεπε να ξεφύγω από το κακό της μοναξιάς,και να πιστέψω επιτέλους στο θαύμα μιας παρουσίας,διαπιστώνω ότι δε με γιάτρεψε,δεν μπορούσε να με γιατρέψει.Θέλησα να κατακτήσω τη σοφία,η σοφία όμως δεν κατακτάται,κατανοείται.

Έχει σημασία να αισθανθώ ταυτόχρονα.

αποσπάσματα από το βιβλίο του Ρενέ Κρεβέλ, "το σώμα μου κι εγώ"

εκδ. Καστανιώτη,1996,

μτφρ:Γιώργος Μίχαλος