ΜΠΡΙΓΙΟΛ

Escher-Άντρας

"...Λες,μετά το πάθος έρχεται η μετριότητα,μα αυτό είναι ομολογία ήττας.Οπότε ας του "κόψουμε τα πόδια" πριν βρεθούμε αντιμέτωποι μ'αυτή την τραγωδία.Δεν διαφωνώ αλλά και δεν το ξέρω,δεν πρόλαβα να το μάθω,δεν με άφησες,φαντάζομαι θα μου ξανασυμβεί και κάποτε θα σου πω,όμως δεν αφαιρείς καμιά ζωή πρόωρα,επειδή κάποτε θα υποκύψει στο θάνατο.Αυτό ξέρω εγώ.[...]

Δε με ενδιαφέρει ο κόσμος σου,θεωρώ ότι φτιάχτηκε μόνο για έναν,ακόμη κι αν μπαινοβγαίνουν χιλιάδες,τον έφτιαξες μόνο για σένα.Δε βρίσκω κανένα νόημα σ'αυτόν το μικρόκοσμο,στη λίμνη του Νάρκισσου που μπαινοβγαίνει μόνο το δικό του πρόσωπο.Και όλοι οι άλλοι παραμένουν θεατές.Κι εγώ τον εαυτό μου προσπαθώ ν'αγαπήσω,αλλά όχι πετώντας τους άλλους απ'έξω με τη μέθοδο της διακριτικής χρήσης τους στις δικές μου ανάγκες.Αν είναι κάποια στιγμή να καταλάβω ότι μόνο έτσι μπορώ να σωθώ,θα επιλέξω να ζήσω μόνος.Θα χρειαστώ λίγες προσωπικές αποσκευές,δε θα προσπαθήσω να χωρέσω μέσα σ'αυτές ανθρώπους...[...]"

απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Δημήτρη Χατζόπουλου,"Μπριγιόλ",

εκδ.Εμπειρία Εκδοτική,2005

οπισθόφυλλο

"Η φαινομενικά συνηθισμένη ιστορία δύο εφήβων που σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του '70 ανακαλύπτουν τον έρωτα.Δημιουργούν μεταξύ τους μια σχέση που περπατάει στα μονοπάτια του πάθους ερήμην τους.Λιγότερο συνηθισμένο,ότι πρόκειται για δύο αγόρια...

Ο συγγραφέας,σε μια αφήγηση ποταμό που άλλοτε αγγίζει και άλλοτε ξεπερνά το θάρρος της προσωπικής μαρτυρίας,ταυτίζεται και με τους δύο ήρωες και τους παρακολουθεί μέχρι την τυπική και ουσιαστική ενηλικίωσή τους.Πάθος,επιβεβαίωση,ακύρωση,συντριβή,αναγέννηση!

Το μυστήριο του έρωτα αριστοτεχνικά δεμένο με το μυστήριο της οικογένειας μέσα από ένα στοχασμό απόλυτα ρεαλιστικό.Η ιστορία είναι το μέσο για να ειπωθούν βαθιά βιωμένες αλήθειες,ανεξάρτητα από φύλο και εποχή.Μια εξομολόγηση λύτρωσης και αισιοδοξίας,που προκύπτει μέσα από την πιο σκληρή πορεία αυτογνωσίας,ένας λόγος τόσο δυναμικός και σύγχρονος,που δε σου εποτρέπει να πετάξεις τίποτα."