Η φράσις «άντε γαμήσου» αποτελεί γλωσσολογικώς συνδυασμόν του επιφωνήματος άντε (εκ του άγω = φέρω, οδηγώ, άγετε, άετε, άϊτε, άϊντε, άντε) , και την προστακτικήν του ρήματος γαμέω-ώ (= νυμφεύομαι, και μεταγενεστέρως = κάνω σέξ). Το «άντε γαμήσου» αποτελεί σήμερον συχνοτάτην βαρείαν ύβριν των λεξιπενικών νεοελλήνων, συμπληρουμένη πλειστάκις διά της λέξεως «ρε μαλάκα», ή «μωρή». Ως προς την εννοιολογικήν της υπόστασιν ισχύουν τα εξής:
Εάν η ύβρις «άντε γαμήσου» απευθύνεται προν άνδραν, ενέχει κυριολεκτικώς την έννοιαν της παραπομπής αυτού προς πρωκτικήν συνουσίαν, δηλαδή ο υβρίζων παραπέμπει τον αντίπαλον συνομιλητήν προς ομοφυλοφιλικήν πράξιν, συνεπώς η ύβρις εμπεριέχει στοιχεία λίαν αρνητικής τοποθετήσεως του ομιλητού επί της ομοφυλοφιλίας και σαφώς προσβάλει τον αποδέκτην ως αμφισβητούσα τον ερωτικόν του προσανατολισμόν. Η φράσις δηλαδή ταυτίζεται εννοιολογικώς με το «είσαι πούστης ρέ!» Μεταφορικώς όμως, μολονότι βαρεία, η ύβρις έχει ατονήσει συν τω χρόνω, με αποτέλεσμα σήμερον να σημαίνει απλώς «άει παράτα μας ρέ», «άσε μας ήσυχους», δηλαδή κατέστη πλέον soft ή light!
Αντιθέτως, εάν η ύβρις «άντε γαμήσου» εκστομίζεται προς γυναίκαν - σχετικώς ασύνηθες - εμπεριέχει το μήνυμα της παραπομπής της κυρίας προς ‘’θεραπευτικήν’’ ετεροφυλοφυλικήν συνουσίαν. Αυτό αυτοδικαίως ερμηνεύεται ως άποψις του ομιλητού περί πεοπενίας της κυρίας (πεοπενική κυρία = ερωτικώς εστερημένη). Δηλαδή η ύβρις «άντε γαμήσου» απλώς διατυπούμενη σημαίνει «άντε κυρία μου να κάνεις έρωτα μπάς και ηρεμήσεις και βάλεις μυαλό». Αυτό καθομολογεί το γεγονός ότι εν τοις λαικοίς στρώμασι κυριαρχεί η άποψις ότι διά πάσαν νευρωσικήν ή ψυχοπαθολογικήν κακοδαιμονίαν των Ελληνίδων, πταίει πάντα η έλλειψις ερωτικών επαφών (σέξ). Παραδείγματα:
1) Μαρία: «Δε στο δίνω ρε κάθαρμα το διαζύγιο. Θα σε ταλαιπωρήσω τέσσερα χρόνια και θα σου φάω και όλη την περιουσία!» Κώστας: «Αντε και γαμήσου μωρή σκρόφα!».
2) Διαιτητής ποδοσφαίρου: «Επιμένω, έχεις κόκκινη κάρτα, ήταν φάουλ!» Ποδοσφαιριστής: «Αντε γαμήσου ρε μαλάκα!».
3) Υπουργός: «Κύριε Πρωθυπουργέ, έχω αντίθετη άποψη, δεν θα ψηφίσω το Νομοσχέδιο», «Αντε γαμήσου ρέ μαλάκα».
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ψυχολογία των Ύβρεων και των Ιδιωματισμών» του Δρ. Χαράλαμπου Γκούβα, εκδόσεις Ιδρύματος «Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας», έτος 2002.
Εάν η ύβρις «άντε γαμήσου» απευθύνεται προν άνδραν, ενέχει κυριολεκτικώς την έννοιαν της παραπομπής αυτού προς πρωκτικήν συνουσίαν, δηλαδή ο υβρίζων παραπέμπει τον αντίπαλον συνομιλητήν προς ομοφυλοφιλικήν πράξιν, συνεπώς η ύβρις εμπεριέχει στοιχεία λίαν αρνητικής τοποθετήσεως του ομιλητού επί της ομοφυλοφιλίας και σαφώς προσβάλει τον αποδέκτην ως αμφισβητούσα τον ερωτικόν του προσανατολισμόν. Η φράσις δηλαδή ταυτίζεται εννοιολογικώς με το «είσαι πούστης ρέ!» Μεταφορικώς όμως, μολονότι βαρεία, η ύβρις έχει ατονήσει συν τω χρόνω, με αποτέλεσμα σήμερον να σημαίνει απλώς «άει παράτα μας ρέ», «άσε μας ήσυχους», δηλαδή κατέστη πλέον soft ή light!
Αντιθέτως, εάν η ύβρις «άντε γαμήσου» εκστομίζεται προς γυναίκαν - σχετικώς ασύνηθες - εμπεριέχει το μήνυμα της παραπομπής της κυρίας προς ‘’θεραπευτικήν’’ ετεροφυλοφυλικήν συνουσίαν. Αυτό αυτοδικαίως ερμηνεύεται ως άποψις του ομιλητού περί πεοπενίας της κυρίας (πεοπενική κυρία = ερωτικώς εστερημένη). Δηλαδή η ύβρις «άντε γαμήσου» απλώς διατυπούμενη σημαίνει «άντε κυρία μου να κάνεις έρωτα μπάς και ηρεμήσεις και βάλεις μυαλό». Αυτό καθομολογεί το γεγονός ότι εν τοις λαικοίς στρώμασι κυριαρχεί η άποψις ότι διά πάσαν νευρωσικήν ή ψυχοπαθολογικήν κακοδαιμονίαν των Ελληνίδων, πταίει πάντα η έλλειψις ερωτικών επαφών (σέξ). Παραδείγματα:
1) Μαρία: «Δε στο δίνω ρε κάθαρμα το διαζύγιο. Θα σε ταλαιπωρήσω τέσσερα χρόνια και θα σου φάω και όλη την περιουσία!» Κώστας: «Αντε και γαμήσου μωρή σκρόφα!».
2) Διαιτητής ποδοσφαίρου: «Επιμένω, έχεις κόκκινη κάρτα, ήταν φάουλ!» Ποδοσφαιριστής: «Αντε γαμήσου ρε μαλάκα!».
3) Υπουργός: «Κύριε Πρωθυπουργέ, έχω αντίθετη άποψη, δεν θα ψηφίσω το Νομοσχέδιο», «Αντε γαμήσου ρέ μαλάκα».
Πηγή: Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ψυχολογία των Ύβρεων και των Ιδιωματισμών» του Δρ. Χαράλαμπου Γκούβα, εκδόσεις Ιδρύματος «Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας», έτος 2002.
6 σχόλια:
Χμμμμ...
Προσωπικά είμαι οπαδός της καλλιέργειας και του ρεαλιστικού έμπρακτα παραγόμενου διαδραστικού πολιτισμού, ο οποίος δεν εξοστρακίζει τα αρχέγονα ένστικτα, τις κραυγές αυθόρμητης έκφρασης όπως είναι οι Ύβρις. Τις οποίες και επικαλούμαι πολλάκις, μα με μέτρο όσο γίνεται και αιτία.
Χαίρομαι που η ανάρτησή σου θίγει το συγκεκριμένο θέμα.
Την καλημέρα μου!
καλημέρα και από αυτό το ποστ,
μα κι εγώ το ίδιο,αλλά είναι τόσο συχνή η επανάληψη της συγκεκριμένης φράσης-τουλάχιστον μέσα στη δική μου έξωθεν καθημερινότητα-που έχει καταντήσει να μην σημαίνει το κυριολεκτικό νόημά της αλλά μια κακή συνήθεια που ελάχιστοι πια μπορούν να την αποβάλουν.Κάτι σαν εκτόνωση δηλαδή,οπότε δεν το εκλαμβάνεις ως ύβρη,στην καλύτερη περίπτωση το προσπερνάς,και στη χειρότερη απαντάς με εξίσου χαριτωμένες εκφράσεις...
Ελεος!!!
Εχω ψοφισει απ τα γελια'
Φαιδραααα!!!!
Πως θα παω τωρα να διαβασω την ''ΘΑΛΑΣΣΑ"?
Μου λες?
Αντε τ απογευμα θα παω απο κει...
Αχ!!!μου φτιαξες τη σιεστα μου.
φιλι
καλή ξεκούραση φαραωνάκι μου,χαίρομαι πολύ που γέλασες τόσο!
ε,ναι,θα ήταν οξύμωρο,τουλάχιστον αν βούταγες τώρα στη "θάλασσα"...
πολλά φιλιά
χαχαχαχα καλα πολύ ευστοχη η επιλογη του θεματος σου :)
Καλησπερα!!
@roadartist,
σ'ευχαριστώ,χαίρομαι που γέλασες κι εσύ...
σε φιλώ
Δημοσίευση σχολίου